گناه و خروج از صراط مستقیم

در آیه ۸۱ سوره بقره، تغییر سرنوشت انسان، بواسطه گناه، طى سه مرحله بیان مى شود:

1ـ در این مرحله مى فرماید: ارتکاب گناه آغاز تغییر سرنوشت و خروج و یا فاصله گرفتن

از صراط مستقیم است:«بَلى مَن کَسَبَ سَیِّئَةً؛ «کسانى که مرتکب گناه شوند».

۲ـ این مرحله حاصل مرحله نخست مى باشد و چنانچه کسى که در مرحله نخست مرتکب گناهى

گشت و توفیق توبه و ترک معصیت نیافت در این مرحله نمى تواند خود را از منجلاب آثار

گناه نجات دهد، خداوند در این باره مى فرماید: «واَحـطَت بِهِ خَطِیـَتُهُ؛ و آثار

گناه سراسر وجودشان را بپوشاند.»

۳ـ در مرحله سوم عاقبت شوم تغییر سرنوشت، بواسطه گناه را بیان مى دارد و مى فرماید:

«فَاُولئکَ اَصحـبُ النّارِ هُم فِیها خلِدون؛ آنها اهل آتش اند و جاودانه در آن

خواهند بود».

در حقیقت این مراحل یک سلسله علل طولى مى باشند که هر یک مبتنى بر دیگرى است.در

ادامه به بررسى بیشتر هر کدام مى پردازیم.

مرحله اول: ارتکاب گناه و نقش آن در دور شدن از حق

کسانى که مرتکب گناه مى شوند از صراط مستقیم و مسیر حق دور مى شوند و یا به تعبیر

دقیق تر سقوط مى کنند. ارتکاب گناه پایه هاى اعتقادى، اخلاقى و رفتارى انسان را

متزلزل مى کند. گناه عمل بر خلاف دستورهاى الهى بوده و باعث سست شدن اعتقادات و باز

شدن راه شک و شبهه در اصول آن مى شود. با ارتکاب گناه ملکات فضائل اخلاقى در درون

فرد، تحت تأثیر قرار گرفته و جهت گیرى هاى ارتکازى وى را تضعیف مى نماید. با تزلزل

پایه هاى اعتقادى و اخلاقى، رفتار نیز تغییر مى کند و از شکل رفتار یک فرد الهى

فاصله مى گیرد. این تغییرات فرصت یافتن خویشتن واقعى را که کمال انسانیّت و هدف

ادیان الهى است؛ از فرد مى رباید.

گوهر خود را هویدا کن کمال این است و بس

خویشتن را در خویش پیدا کن کمال اینست و بس

کسى که مرتکب گناه مى شود تیشه به ریشه خود واقعى اش و آن صورت الهى و انسانى مى

زند که در وراى این خود ظاهرى قرار دارد. شرافت، اصالت و بزرگى و بزرگوارى و همه

فضائل قابل تصور براى انسان مربوط به آن خود الهى و انسانى به تعبیر شهید

مطهرى(رحمه الله) مى باشد. این خود واقعى آن گوهرى است که انسان به واسطه آن مسجود

ملائک گردید. آنچه ما وجداناً با ضرورت و بداهت «خود» مى نامیم، خودِ ظاهرى است.

«اَنَّ اللّهَ یَحولُ بَینَ المَرءِ وقَلبِهِ؛ خدا میان آدمى و دلش حائل مى گردد.»

از سیاق موجود در این آیه کریمه و قرائن عقلى آن به روشنى مى توان دریافت که منظور

از «مرء» همان خودِ ظاهرى است و «قلب» خود واقعى است. مطلب مهمى که آیه به آن دلالت

دارد، حائل شدن خداوند بین خود ظاهرى که ناخود است و خود واقعى، لذا راه رسیدن به

خود واقعى، اجابت و اطاعت فرمان خدا و رسول است که در صدر آیه مى باشد: «یاَایَّها

الَّذینَ ءامَنوا استَجیبوا لِلّهِ ولِلرَّسولِ اِذا دَعاکُم؛ اى کسانى که ایمان

آورده اید، چون خدا و پیامبر شما را به چیزى فراخواندند آنان را اجابت کنید.»

در همین آیه دلیل امر به اجابت فرامین الهى و اوامر حضرت رسول را زنده شدن مؤمنان

مى دادند: «لِما یُحییکُم» براى اینکه شما زنده شوید.»

نتیجه اى که مى توان از مفهوم آیه برداشت کرد این است که اگر کسى فرمان الهى و

اوامر نبوى را اطاعت نکند زنده واقعى نخواهد شد. گناه مانع زنگارى بر دل است و از

زنده شدن قلب یا خود واقعى اش باز مى دارد. چگونه وقتى ذات باریتعالى از کسى ناراضى

باشد او را به کمال بالاتر برساند. چنین امرى خلاف سیره عقلا است تا چه رسد به

خداوند حکیم، که منشأ پیدایش عقل و عقلا است.

به تعبیر شهید مطهرى خود ظاهرى اصلاً خود نیست. پس مى توان گفت کسى که گناه مى کند

تیشه به ریشه خود مى زند و مرگ واقعى خود را سبب مى شود. اما از چه رو انسان با آن

همه عشق به خود که دارد چنین با خودش به ستیز بر مى خیزد

آنچه از آیات قرآن کریم در پاسخ به این پرسش برداشت مى شود، وسوسه شیطان در اثر

غفلت و جهل مى باشد. براى نمونه ماجراى رانده شدن حضرت آدم و حوا از بهشت که توسط

وسوسه شیطان انجام گرفت مطلب را پیگیرى مى کنیم.

«فَوَسوَسَ لَهُمَا الشَّیطنُ لِیُبدِى لَهُما ماوورِى عَنهُما مِن سَوءاتِهِما؛

سپس شیطان آن دو [آدم و حوا] را وسوسه کرد، براى اینکه آنچه از اندام ایشان پنهان

بود، آشکار سازد»

شیطان براى عملى کردن وسوسه خود در مورد حضرت آدم و حوا چنین گفت: «وقالَ ما

نَهکُما رَبُّکُما عَن هـذِهِ الشَّجَرَةِ اِلآ اَن تَکونا مَلَکَینِ اَو تَکونا

مِنَ الخلِدین»

شیطان گفت: «پروردگارتان شما را از این درخت نهى نکرد مگر به خاطر اینکه (اگر از آن

بخورید) فرشته خواهید شد، یا جاودانه (در بهشت) خواهید ماند.» اساساً شیطان به این

دلائل تمسک کرد تا آدم و حوا را از یاد خدا و تمام آن نعمت هایى که خداوند براى

آنها فراهم نموده بود غافل کند.

«ویآدَمُ اسکُن اَنتَ وزَوجُکَ الجَنَّةَ فَکُلا مِن حَیثُ شِئتُما؛ و اى آدم! تو و

همسرت در بهشت ساکن شوید و هر آنچه خواستید بخورید»

آیه دیگرى که دلیل شیطان بر آن استوار بود جهل آن دو است. براى آنها از چیزى دلیل

آورد که آنها واقعاً در مورد آن اطلاعى نداشتند. آنها واقعاً نمى دانستند که علت

نهى خداوند از نزدیک شدن به درخت ممنوعه آیا همان حرف شیطان است یا اینکه چیز

دیگریست. شیطان از این نقطه ضعف استفاده کرد. آماج وسوسه هاى شیطان براى به گناه

کشاندن انسان دقیقاً از این دو گذرگاه است یعنى گذرگاه جهل و غفلت.

شیطان با استفاده از جهل به غفلت مى کشاند، غفلت از یاد خدا زمینه ارتکاب گناه را

فراهم مى آورد. لذا خداوند مى فرماید: «ولا تَکونوا کَالَّذینَ نَسُوا اللّهَ

فَاَنسهُم اَنفُسَهُم اُولئکَ هُمُ الفسِقون؛ و چون کسانى مباشید که خدا را فراموش

کردند و او [نیز] آنان را دچار خودفراموشى کرد؛ آنان همان نافرمانانند»

انسان با توجه به تصریح قرآن کریم «اَلَّذینَ هُم عَلى صَلاتِهِم دائمون؛ باید

همیشه به یاد خدا باشد» اگر همیشه با نماز، ذکر و عبادت خدا حضور در پیشگاه او را

حفظ نمود گذرگاه غفلت، یعنى مؤثرترین حربه شیطان را از دست او گرفته است. سرنوشت

چنین افرادى حتماً بهشت جاودان خواهد بود.

خوشا آنان که دائم در نمازند

بهشت جاودان بازارشان بى

منبع : ایران عصر

در قرآن با واژه‌های گوناگونی از گناه یاد شده است: ذنب، اثم، سیئه، معصیت، خطیئه،

جرم، منکر، فاحشه، شر و....

گناهان در یک تقسیم بندی به صغیره و کبیره تقسیم می‌شوند و می‌توان آن را به بدنی و

غیر بدنی نیز تقسیم کرد؛ البته هر نافرمانی و گناهی که در مقابل فردی بزرگ صورت

گیرد، بزرگ است. یعنی گناه (اگر چه کوچک باشد) چون نافرمانی از خداوند محسوب می

شود، بزرگ است. لیکن منافات ندارد برخی از گناهان نسبت به بعضی دیگر بزرگ و کوچک

باشند.

خداوند در یک جا از قول گناهکاران بیان می‌دارد:

«... و یقولون یا ویلنا مالِ هذا الکتاب لایغادر صغیرة و لا کبیرة الاّ احصاها؛

به او می ‌گویند:ای وای بر ما! این چه نامه‌ای است که هیچ کار کوچک و بزرگی را فرو

نگذاشته، جز این که همه را به حساب آورده است». (سوره کهف، ایه 49)

روایات بسیاری نیز این تقسیم بندی را بیان داشته‌اند و فرموده‌اند:

انجام دهنده گناهان کبیره به دوزخ می‌ رود.1

گناهان بدنی و جسمی، گناهانی هستند که انسان با یکی از اعضای بدن آن را انجام

می‌دهد. مثل: غیبت، زنا ، دزدی، فحاشی و...

و گناهان غیر بدنی آنهایی هستند که آدمی در دل و ضمیر خود آنها را انجام می‌دهد.

مثل: حسد، کینه، بخل و....

تعدادی از علما و اساتید اخلاق گناهان کبیره را تا چهل مورد برشمرده‌اند.2

لیکن در بعضی موارد و مواقع گناهان صغیره به گناهان کبیره تبدیل می شود و گناه

انسان سنگین‌تر می‌شود وحکم همان گناهان کبیره رادارد .مثلاً: اصرار بر گناه

صغیره،کوچک شمردن گناه،تظاهر به گناه ،خشنودی از گناه و مغرور شدن به ستر الهی.

بـر دلـت زنـگار بـر زنـگاره

جمع شد تا دور شد ز اسراره

آثار گناه

1. مانع معرفت است:

یکی از موانع معرفت، گناه است که بر عقل و فطرت تأثیر گذاشته و باعث انحراف از حق و

ظرافت‌های خلقت می‌گردد.

«و لکن قَسَت قلوبهم و زین لهم الشیطان ما کانوا یعملون؛

ولی دل‌هایشان سخت شده و شیطان آنچه را انجام می‌دادند برایشان آراسته است».(سوره

انعام، ایه 43)

کی کجی کردی و کی کردی تو شر

کـه نـدیــدی لایقــش در پی اثـر

کی فـرستـادی دمی بــر آسمـان

نیـکیی کز پی نیــامـد مثــل آن

و امام صادق (ع) می‌فرماید

:«اذا اذنب الرجل خرج فی قلبه نکتةسوداء فان تاب انمحت و ان زاد زادت حتی تغلب علی

قلبه فلا یفلح بعدها ابداً؛

هنگامی که انسان گناه می ‌کند، نکته سیاهی در قلب او پیدا می‌شود، اگر توبه کند محو

می‌گردد و اگر بر گناه بیفزاید زیادتر می‌شود تا تمام قلبش را فرا گیرد و بعد از آن

هرگز روی رستگاری را نخواهد دید».3

صد جوال زر بیاری ای غــنی

حـق بگوید دل بیار ای منـحنی

ننگرم در تـو در آن دل بـنـگرم

تحفه او را آور ای جـان بر درم

2. مانع استجابت دعاست:

با کدامین روی چون دل مرده‌ای رو بـه سوی آســمان‌هـا کـــرده‌ای

ایـن دعـاهـا را اجـابت بایـدت غـم خـوری چون که اجابت نایـدت

یکی از عوامل مهمی که باعث می‌گردد ارتباط بنده با خدا قطع گردد و توفیق دعا خواندن

واستجابت از او گرفته شود، انجام دادن گناه است. در دعای کمیل می‌خوانیم:

«اللهم اغفرلی الذنوب التی تحبس الدعا؛

خدایا! بیامرز گناهانی را که از دعا جلوگیری می‌کنند ».

هر که را پاک باشد ز اعتدال

آن دعایش می‌رود تا ذوالجلال

و باز حضرت علی (ع) می‌فرماید:

«المعصیة تمنع الاجابة؛

گناه از اجابت دعا جلوگیری می‌کند.»4

امام سجاد (ع) از بعضی از گناهان اسم می‌برندکه آنها مانع استجابت دعا می‌شوند.این

گناهان عبارتند از:

بد دلی و بد طینتی و نفاق با برادران ایمانی و باور نداشتن به اجابت دعا و تأخیر

نمازهای واجب تا آنکه وقت آنها بگذرد و نیکی نکردن و صدقه ندادن و بد زبانی و فحاشی

کردن و رنجاندن پدر و مادرو... از جمله گناهانی می‌دانند که مانع اجابت دعا

می‌شوند».5

3. مانع آرامش خاطر است:

آدمی بدنبال سعادت است، هر چیزی که آسایش و آرامش او را بهم بزند، مانع کسب سعادت

می شود. آرامش و آسایش خاطر تنها در سایه ایمان به خدا و توجه به او و بی‌توجهی به

دنیا بدست می‌اید. انسان وقتی گناهی مرتکب می‌شود، وجدان اخلاقی او را مورد ملامت و

سرزنش قرار می‌دهد و با ضربات پی‌گیر خود بر روح و فطرت، آرامش روحی را از صاحب آن

می‌گیرد که قرآن نام آن را«نفس لوّامه» می‌گذارد. پشیمانی و ندامت که از تلاش و

کوشش همین نفس حاصل می‌شود، آرامش خاطر را از گنهکار می‌گیرد.

هین مراقب باش گر دل بایدت

کز پی هر فعل چیـزی زایـدت

ور از ایـن افـزون ‌ترا همّت بود

از مـراقـب کـار بــالاتــر رود

حضرت علی(ع) می‌فرماید:

«و من لم یعدل نفسه عن الشّهوات خاض فی الحسرات و سبح فیها؛

کسی که خود را از شهوات سرزنش نکند در دریای حسرت و اندوه در افتد و در آنها دست و

پا زند».6

و همچنین آن حضرت می‌فرماید:

«و کم من شهوة ساعة قداورثت حزناً طویلاً؛

چه بسا یک ساعت لذت مایه اندوه و غصه دراز مدت

اثر غذای حلال و حرام بر قلب

اثر غذاهای حلال در سبکی و نور باطن و توجه به عبادات و نیز اثر غذاهای حرام در

سنگینی و کدورت و کسالت در عبادات به خوبی مشهود است و لذا در روایات بسیاری بر کسب

حلال و اجتناب از حرام تأکید و تحریص شده است که به گوشه ای از آن اشاره می‏کنیم.

آنچه مسلم است غذای پاک و حلال در روح و قلب انسان اثر نیکو و غذای حرام، اثر بدی

می‏گذارد و مخصوصاً روح‏ های لطیف و سبک با خوردن حتی یک لقمه غذای حلال یا حرام

این اثر را به خوبی حس می‏کنند.

از مرحوم« کربلایی کاظم فراهانی» که خداوند به او عنایت فرموده بود و بدون اینکه

سواد داشته باشد، تمام سی جزء قرآن را یکباره حفظ شده بود، نقل می‏کنند که: طلاب

مدرسه فیضیه قم او را دعوت می‏کردند و از او سوالاتی در مورد قرآن می‏کردند و او

همه سؤالات را جواب می‏داد.

گاهی هم بعضی او را به صرف ناهار دعوت میکردند و او می پذیرفت ولی می دیدند گاهی

بعد از خوردن غذا از آن محل خارج میشود و با داخل کردن انگشت در حلق خود سعی میکند

غذاها را از شکم خود خارج کند.

از او می‏پرسیدند چرا این کار را می‏کنی؟! می گفت: «غذایی که خوردم حلال نبوده نور

قلبم کم شده، دیگر نمی‏بینم.

اثر غذاهای حلال در سبکی و نور باطن و توجه به عبادات و نیز اثر غذاهای حرام در

سنگینی و کدورت و کسالت در عبادات به خوبی مشهود است و لذا در روایات بسیاری بر کسب

حلال و اجتناب از حرام تأکید و تحریص شده است که به گوشه ای از آن اشاره می‏کنیم.

رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم در سه روایت چنین فرموده‏اند:

1-عبادت هفتاد جزء است که بهترین جزء آن طلب روزی حلال است.

2- هر کس لقمه حلال بخورد، فرشته‏ای بالای سر او می‏ایستد و برای او طلب مغفرت

می‏نماید تا از خوردن دست بکشد.

3- هر کس غذای حلال بخورد خداوند قلب او را تا چهل روز نورانی می‏گرداند. و امام

صادق علیه السلام فرمودند: « طلب رزق حلال را رها نکن زیرا روزی حلال انسان را در

دینش کمک می‏نماید؛

و در مورد اجتناب از غذای حرام و کسب حرام هم روایات زیادی از رسول خدا صلّی الله

علیه و آله و سلّم وارد شده از آن جمله:

1-هر کس از راه غیر حلال مالی بدست آورد، توشه‏اش به سوی آتش است.

2- خدای تعالی می‏فرماید: « هر کس توجهی نکند که از چه راهی درهم و دینار به دست

می‏آورد من هم توجهی نمی‏کنم که از چه دری او را داخل آتش کنم».

3- وقتی لقمه حرام در شکم کسی واقع شد، هر فرشته‏ای در آسمانها و زمین او را لعنت

میکنند.

4- عبادت همراه با حرام‏خوری مانند ساختمان بر روی شن یا بر روی آب است. از مجموعه

این احادیث روشن می‏شود که انسان باید در کسب خود دقت کند تا حلال باشد و در نتیجه

غذایی که می‏خورد حلال باشد تا اثرات آن در قلب و روح او، نورانیت و لطافت باشد و

عباداتش مقبول درگاه حضرت حق واقع گردد.

مراجعه شود به:

تلاش امام باقر علیه السلام برای کسب حلال

تاثیر سوء حرام خوری

منابع: بحار الانوار، ج 103، باب 1، ص 1 تا 18.

سایت رشد

ارتباط ورابطه حرام وحلال بابیماریهای جسمی وروحی-اخلاق ونورانیت دل و..

رسول اکرم(ص):

فرزندانتان را در رحم مادرانشان تربیت کنید. سئوال شد: این چگونه است، ای رسول خدا؟

فرمودند: با خوراندن غذای حلال (به مادرش)

حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام : خداوند متعال هرگز پیامبرى را مبعوث نفرموده که

مردم را به معرفت بارى تعالى دعوت کند ولى نسبت به اوامر و نواهى او سفارشى

ننماید،خداوند متعال از بندگان عمل به واجباتى را که با شرائط و اجزایى بر آنها

واجب کرده مى‏پذیرد مشروط به این که عامل به کسى که به سویش دعوت شده معرفت داشته

باشدکسى که اطاعت حقّ تعالى را نماید حرام را ظاهرا و باطنا حرام مى‏داند، نماز

خوانده و روزه مى‏گیرد حجّ رفته و عمره را بجا مى‏آورد، تمام محرّمات الهى را بزرگ

مى‏شمرد چیزى از آنها را رها نمى‏کند، به تمام اعمال نیک عمل مى‏کند و آنچه مکارم

اخلاق است را اتیان نموده و از آنچه زشت و منکر است اجتناب مى‏نماید و کسى که

مى‏پندارد بدون معرفت نبىّ صلّى اللَّه علیه و آله حلال را حلال و حرام را حرام

مى‏داند قطعا براى خدا حلالى را حلال و حرامى را حرام قرار نداده است و نیز کسى که

بدون معرفت نسبت به آن کس که حقّ تعالى طاعتش را واجب نموده نماز خوانده و زکات

داده و حج و عمره برود هیچ عملى را بجا نیاورده، نه نماز خوانده، نه روزه گرفته و

نه زکات داده و نه به حج و عمره رفته و نه از جنابت غسل کرده و نه تطهیر نموده،

براى خدا حرامى را ترک نکرده و براى او حلالى را اتیان ننموده نمازى برایش نیست اگر

چه رکوع و سجود کرده، زکات و حجّى برایش منظور نکرده‏اندتنها زمانى این افعال انجام

شده محسوب مى‏گردند که فاعل آنها را با معرفت داشتن به کسى که حقّ تعالى بر خلائق

منّت گذارده و طاعتش را بر آنها واجب قرار داده اتیان کرده باشد، بنا بر این کسى که

به او معرفت داشت و معالم دین و احکام را از وى گرفت البته اطاعت خدا را نموده است

در نتیجه باید گفت: کسى که واجب الاطاعه را شناخت و شرایع را از او گرفت البته

اطاعت خدا را نموده است و کسى که مى‏پندارد نفس اخذ شرایع از واجب الاطاعه معرفت به

او است چنانچه اگر او را شناخت مى‏تواند به همان معرفت اکتفاء کند بدون اطاعت،

محقّقا در این پندارش کاذب بوده و مرتکب شرک شده است و به چنین شخصى گفته مى‏شود

بشناس و هر عمل خیرى که خواستى انجام بده زیرا از تو بدون معرفت مقبول نیست پس هر

گاه تحصیل معرفت کردى آنچه از طاعت را که خواستى عمل کن چه کم و چه زیاد، چنین

طاعتى البته از تو مقبول خواهد بود.

زندیق گفت: یا أبا عبد اللَّه (ع) خداى غنىّ أکبر براى چه خمر را حرام گردانید و

حال آنکه از مکیّفات هیچ چیز از آن بدتر نیست

حضرت امام الهمام جعفر بن محمّد الصّادق علیه السّلام فرمود که: ایزد علّام شراب را

بواسطه آن منع و حرام نمود که آن امّ الخبائث و سر همه بدیها است زیرا که ساعت بر

شارب الخمر میگذرد که او را عقل در سر نیست و پروردگار خود خداى عزّ و جلّ را

نمى‏شناسد و چون مست لا یعقل گردد از فعل معصیت و انصرام هیچ عمل بد بر نگردد و هر

فعل حرام که در آن حال بخاطر أبتر او رسد بعمل آرد و قطع رحم در آن دم کند و هر

فاحشه که بود معمول گرداند البتّه زمام سکران بدست شیطان است اگر شیطان او را در

حالت سکران أمر بسجده بتان نماید در حال او سجده أصنام بانصرام رساند و بهر مکمن و

مقام که شیطان او را کشد و دواند او نیز در آن أمر مسارعت تمام به انجام رساند

زندیق گفت: چرا خداى تعالى خون مسفوح را حرام گردانید؟

حضرت امام الأمین النّاطق جعفر بن محمّد بن علىّ بن الصّادق (ع) فرمود که: دم مسفوح

را ایزد سبّوح بواسطه آن حرام گردانید که مورث قساوت- قلب و منتج سلب رحم از دل است

و مغیّر لون انسان و وسیله تعفّن بدن آدمیانست  و أکثر جذام از أکل خون حرام است ‏.

زندیق گفت: یا أبا عبد اللَّه أکل غدد جایز است؟

حضرت امام الخلائق جعفر بن محمّد الصّادق (ع) فرمود که: أکل غدد مورث جذام و حرام

است

زندیق گفت: أکل میته را چرا واجب تعالى حرام گردانید؟

امام جعفر الصّادق (ع) فرمود: میته را بواسطه آن حرام گردانید که فرق باشد میان

میته و میان آنچه تزکیه کنند و اسم خداى تعالى در هنگام ذبح بر آن ذبیحه مذکور

گردانند و میته گاهست که خون آن منجمد شده رجعت ببدن آن حیوان نماید، پس گوشت میته

بواسطه آن بغایت ناگوارا و گران باشد زیرا که أکل آن گوشت را با خون تناول مینماید

زندیق گفت: چون میته حرام است، پس ماهى میته است و حرام باشد؟

حضرت امام الهمام جعفر بن محمّد الصّادق علیه السّلام فرمود: سمک میته نیست و تزکیه

آن اخراج اوست از آب در حالتى که زنده باشد و چون بیرون آرد در زمین گذارد و بگذارد

که خودى خود بمیرد و اینکه او را ذبح نمیکنند بواسطه آنست که او را خون نیست و حکم

ملخ نیز چنین است

زندیق گفت: یا امام علیه السّلام حضرت ایزد علّام زنا را براى چه حرام گردانید؟

حضرت امام جعفر بن محمّد علیه السّلام فرمود: حرمت زنا بواسطه فساد بسیار است که آن

عبارت از بر طرف شدن مواریث و انقطاع نسب است چه عورت زانیه هر گاه در شبانروزى سه

چهار نفر برو وارد شوند چون حامله گردد نمیداند که او را حامله گردانید (1) و مولود

نیز مطّلع و عالم بحال والد نیست و نمیداند که والد او کیست و أرحام موصوله نیز

معلوم نشود، و قرابت معروفه بهم نرسد و نتوان گفت که فلان صله رحم مولود و قرابت

مشهور و معروف فلان است‏

زندیق گفت: لواطه را حرام چرا گردانید در آن نسب نیست؟ امام الهام جعفر بن محمّد

الصّادق علیه الصّلوة و السّلام فرمود که وجه حرمت لواطه براى آنست که اگر لواطه

حلال میشدى مردان را از زنان استغنا بهم رسیدى و این أمر موجب قطع نسل و تعطیل فروج

بودى و در اجازه این کار فساد بسیار ظاهر و آشکار گشتى.

حضرت امام النّاطق جعفر بن محمّد الصّادق (ع) فرمود که: حضرت صمدیّت کراهیّت دارد

از آنکه مرد آب خود را ضایع گرداند و به غیر شکل و هیولى و عنصر خود آمده متّصل

گرددو دیگر آنکه اگر قادر سبحان اتیان بهایم را حرام نگردانیدى هر آینه هر مردى ما

ده خرى در خانه خود بستى و نگاهداشتى بر پشتش سوارى کردندى و دخول بفرجش نمودى، پس

اگر چنین میکردندى فساد بسیار ظاهر و آشکار گشتى چنانچه بر أرباب عقل و عرفان ظاهر

و عیان است پس حضرت ملک العلّام بواسطه آن فساد و آثار بر همگى خلایق ظهورش را حلال

و فروجش را حرام گردانید و دیگر آنکه حضرت خالق زنان را بجهت مردان خلق نمود تا

آنکه رجال انس بنسوان گیرند و در پیش ایشان ساکن گردند و مواضع شهوات مردمان و

امّهات أولاد ایشان زنانند .

زندیق گفت: یا أبا عبد اللَّه غسل جنابت بر امّت چرا واجب کردند و حال آنکه جنب

بپهلوى حلال خود رفت و در حلال أصلا دنس و کثافت نیست تا رفع آن واجب و لازم بود؟

حضرت امام الخلائق جعفر بن محمّد الصّادق علیه السّلام فرمود که جنابت بمنزله حیض

است بواسطه آنکه نطفه آدمى دم غیر مستحکم است و در جماع حرکت شدیده و شهوت غالبه

است و چون مجامع از جماع فارغ گردد بدن تنفّس زند البتّه آن مرد رایحه کریه از نفس

خود مى‏یابد، پس غسل بواسطه همین واجب گردید مع هذا غسل جنابت امانت است که حضرت

مهیمن میان بندگان خود را بر آن ایتمان نمود و ایشان را بآن اختیار، و امتحان

فرمود.

اى بندگان خدا! آگاه باشید مؤمن کسى است که حلال خدا را هم اکنون حلال، و حرام خدا

را هم اکنون حرام بشمارد، و آنچه را مردم با بدعت‏ها تغییر دادند، چیزى از حرام را

حلال نمى‏کند، زیرا حلال همان است که خدا حلال کرده و حرام همان چیزى است که خدا

حرام شمرده است.‏

-کتاب پروردگار میان شماست، که بیان کننده حلال و حرام، واجب و مستحب، ناسخ و

منسوخ، مباح و ممنوع، خاصّ و عام، پندها و مثل‏ها، مطلق و مقیّد، محکم و متشابه

مى‏باشد، عبارات مجمل خود را تفسیر، و نکات پیچیده خود را روشن مى‏کند، از واجباتى

که پیمان شناسایى آن را گرفت و مستحبّاتى که آگاهى از آنها لازم نیست. قسمتى از

احکام دینى در قرآن واجب شمرده شد که ناسخ آن در سنّت پیامبر صلّى اللّه علیه و آله

و سلّم آمده، و بعضى از آن، در سنّت پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم واجب شده

که در کتاب خدا ترک آن مجاز بوده است، بعضى از واجبات، وقت محدودى داشته که در

آینده از بین رفته است. محرّمات الهى از هم جدا مى‏باشند، برخى از آنها، گناهان

بزرگ است که وعده آتش دارد و بعضى کوچک که وعده بخشش داده است، و برخى از اعمال که

اندکش مقبول و در انجام بیشتر آن آزادند.

امام صادق علیه السّلام فرمود: چنانچه فردى اسلام بیاورد و اقرار بحقّانیت اسلام

کند، سپس مى بنوشد و مرتکب زنا شود و ربا خورد، و حکمى را از حلال و حرام اسلام

براى او روشن نگفته باشند، هنگامى که جاهل باحکام اسلام است من او را حدّ نمى‏زنم،

مگر اینکه به بیّنه ثابت شود که سوره‏اى که در آن حکم زنا و شراب و خوردن ربا است

قراءت کرده است، و چون جاهل بدان باشد آگاهش مى‏کنم و بدو خبر میدهم، و چنانچه بعد

از آن مرتکب شد تازیانه میزنم و حدّ را بر او اجرا میکنم.

، براى من نوشته بودى گروهى از اهل قبله عقیده دارند که خداوند متعال بعضى چیزها را

حرام کرده و بعضى را حلال براى علتى خاص نبوده است بلکه خواسته بدین وسیله بندگان

را به تعبد وابدارد. کسانى که این عقیده را دارند گمراه میباشند و از راه حق و

حقیقت منحرف شده‏اند و اگر مطلب چنین بود و مقصودش از تشریع مسائل حلال و حرام

استعباد مردم بود میبایست حلال‏ها را حرام و یا حرام‏ها را حلال بکند، و مردم را

وادار کند که نماز نخوانند و روزه نگیرند و اعمال حسنه انجام ندهند و پیغمبران و

کتب آسمانى را منکر گردند، و مشغول سرقت و زنا گردند و حدود و ثغور شرع مقدس را

انجام ندهند،خداوند متعال حلال و حرام را براى مصلحت بندگانش تشریع فرموده اگر

اشیائى را حرام کرده و فساد آن عمل بسیار روشن است و چون بعضى از اعمال جامعه را

بطرف فساد و تباهى مى‏کشاند و اساس زندگى را متلاشى مى‏کند و موجب هلاکت و فناء

آدمى مى‏شود از این رو خداوند آن کارها را حرام کرده و بندگانش را براى مصالح

اجتماع آن‏ها از ارتکاب آن کارها نهى فرمود، و براى مرتکب آن وعده دوزخ داده است از

آن طرف پروردگار بعض از محرمات را در هنگام اضطرار حلال کرده و یا هنگامى که انسان

احتیاج داشته باشد و یا صلاحش باشد حرامى بطور موقت حلال مى‏گردد، مانند خوردن میته

و یا گوشت خنزیر که در هنگام خطر مرگ و نبودن چیزى که رفع گرسنگى بکند و جان آدمى

را حفظ کند حلال مى‏شود. 

-در هنگام ذبح اگر نام خداوند برده شود اقرار به وحدانیت و ربوبیت خداوند است و ذکر

خداوند متعال براى فرق بین حلال و حرام است،پروردگار متعال از این جهت گوشت پرندگان

و درندگان را حرام کرده که آن‏ها کثافت میخورند و از گوشت آدمیان و مدفوع انسان

تغذیه میکنند، و از این رو خداوند براى پرندگان و درندگان حلال گوشت و حرام گوشت

نشانه‏هائى گذاشتند که از آن شناخته میگردند.پدرم میفرمود: هر حیوان صاحب نیشى و هر

پرنده منقاردارى گوشتش حرام مى‏باشد، و نیز هر پرنده‏اى که بالهاى خود را در هنگام

پرواز حرکت دهد گوشت آن حلال، و هر پرنده‏اى که بال خود را حرکت ندهد حرام است.

خداوند متعال گوشت خرگوش را حرام کرده و آن را به منزله گربه دانسته است، و خرگوش

مانند گربه نیش دارد و مانند درندگان است، علاوه بر اینکه خرگوش کثافت دارد و از آن

مانند زنها خون مى‏آید، و از مسوخات شمرده میگرددو نیز خداوند گوشت خوک را حرام

کرده است، خوک حیوانى کریه المنظر است، پروردگار او را براى عبرت و پند گرفتن مردم

خلق کرده و آن از مسوخات است، علاوه بر این غذاهاى او از کثافات است.

پروردگار متعال گوشت بوزینه را حرام کرده براى اینکه بوزینه نیز مانند خوک از

مسوخات است، و آن را نیز عبرت و پند براى مردم قرار داده است، و صورت او را مانند

انسان قرار داده تا به مردم بفهماند او از کسانى است که خدا بر آنها غضب کرده است.

خداوند گوشت مردار را از این جهت حرام کرده که در آن ناخوشى و امراض وجود دارد، و

براى مردم ضرر داردخداوند گوشت الاغ و استر اهلى را حرام کرده براى اینکه مردم

نیازمندى دارند که بارهاى خود را بوسیله آنها حمل کنند، و اگر مردم گوشت آنها را

میخوردند نسل آنها منقرض میشد، و حرمت خوردن گوشت این حیوانات براى کثافت گوشت آنها

نیست. پروردگار طحال را حرام کرده براى اینکه خون در آن جمع مى‏شود، علت حرمت آن

مانند خون، و میته است. پروردگار متعال خون را مانند میته حرام کرده زیرا در خون

فساد هست و اگر کسى خون بخورد بدنش فاسد مى‏گردد، و هر کس خون بخورد آب زرد در او

پیدا مى‏شود، و دهان را بدبو مى‏کند، و اخلاق را بد مى‏نماید، و قساوت قلب مى‏آورد

و مهربانى و محبت را از انسان زایل مى‏گرداند، و کار انسان به جایى میرسد که در اثر

عدم محبت و زشت خوئى پدر و یا دوستش را بکشد. خداوند متعال گوشت گاو و گوسفند و شتر

را حلال کرده است چون تعداد آنها بیشتر و در همه جا وجود دارند و همچنین گوشت

گاوهاى وحشى را نیز حلال فرموده است و سایر حیواناتى که در بیابان هستند و گوشت

آنها حلال است، زیرا گوشت بعضى از این حیوانات وحشى حرام و مکروه نیست، و نه خوردن

آن به انسان ضرر مى‏رساند.  سعد بن سعد از حضرت رضا (ع) روایت کرده که از آن حضرت

پرسیدم خوردن گوشت اسب و استر و الاغ چه حکمى دارد؟ فرمود: از گوشت آن حیوانات

نخورید. طبرسى از حضرت رضا (ع) روایت کرده که فرمود: گوشت «حبارى» خوردنش مانعى

ندارد، زیرا خوردن آن براى بواسیر مفید است و درد کمر را نفع میدهد، و براى مجامعت

آدمى را نیرو میدهد. سلیمان جعفرى گوید: حضرت رضا (ع) فرمود: گوشت طاوس و تخم او

حرام است.ابو یحیى واسطى گوید: از حضرت رضا (ع) پرسیدند کلاغ سفید و سیاه گوشتش چه

حکمى دارد، فرمود: حرام است، و سپس فرمود: کدام شخص گوشت کلاغ سیاه را براى شما

حلال کرده است

سعد بن سعد از حضرت رضا علیه السلام روایت کرده که از حضرت رضا (ع) پرسیدم خوردن گل

چگونه است؟

فرمود: خوردن گل مانند میته و خون و گوشت خوک حرام است، مگر گل قبر حسین (ع) که در

او شفاى هر دردى هست و انسان را از هر ترس آرامش میدهد.یاسر خادم گوید: یکى از

فرماندهان لشکر از حضرت رضا (ع) پرسید که بعضى از کنیزان من گل و خاک میخورند، امام

(ع) از شنیدن این سخن ناراحت شد و فرمود: خوردن گل مانند گوشت خوک و خون و میته

حرام است.

در احکام فقاع و شراب‏

سلیمان جعفرى گوید: از حضرت رضا علیه السلام پرسیدم فقاع چه حکمى دارد؟ فرمود: شراب

است از آن نیاشام اگر خانه مال من بود و یا حکم در دست من قرار داشت فروشنده آن را

میکشتم و کسى که آن را مى‏آشامد تازیانه میزدم. محمد بن سلیمان گوید در مورد فقاع

از امام رضا علیه السلام پرسیدم، فرمود: آن همان خمر است که حکم آن بیان شده است.

حسن بن جهم و ابن فضال گویند: از حضرت رضا علیه السلام پرسیدیم حکم فقاع را بیان

فرمائید، فرمودند: فقاع در حقیقت خمر است و هر کس آشامید حد شارب خمر را باید در

باره او اجراء کنند. وشاء گوید: از حضرت رضا علیه السلام در مورد فقاع استفتاء

کردم، براى من نوشت: فقاع خمر است، و هر کس فقاع بنوشد مثل اینکه شراب نوشیده است،

و نوشنده فقاع را باید مانند شراب خوار حد بزنند.

فقاع شرابى است که مردم آن را کوچک شمرده‏اند، و بدون توجه به حرمت آن استعمال

میکنند، من اگر قدرت داشتم فروشنده آن را میکشتم و استعمال‏کننده آن را تازیانه

میزدم. زکریا بن ابى یحیى گوید: براى حضرت رضا علیه السلام نوشتم و در مورد فقاع از

وى پرسشى کردم.

فرمود: فقاع نخور، من بار دیگر از وى پرسیدم و موضوع فراهم آوردن فقاع را براى او

تشریح کردم، و او در جواب نوشت از نوشیدن فقاع خوددارى کن و بار دیگر راجع به این

مسأله از من سؤال نکن. حسن بن على وشاء گوید: حضرت ابو الحسن الرضا علیه السلام

فرمود هر مست‏کننده‏اى حرام است، و هر خمرى و فقاعى حرام است. فضل بن شاذان گوید:

از حضرت رضا علیه السلام شنیدم مى‏فرمود:

هنگامى که سر مبارک حسین علیه السلام را بطرف شام بردند یزید ملعون سر را نزد خود

گذاشت و دستور داد سفره غذا پهن کردند، سپس با یاران خود مشغول خوردن فقاع شد. و

بعد سر مبارک را زیر تخت خود گذاشت و با رفقایش شطرنج بازى نمود و سید الشهداء و

پدرش علیهم السلام را سب میکرد و مسخره مینمود.

هر گاه بر رفقایش پیروز میشد فقاع میخورد و زیادى آن را در طشتى که در کنارش گذاشته

بود میریخت.

اینک شیعیان ما باید از آشامیدن فقاع خوددارى کنند و از بازى شطرنج خوددارى نمایند.

هر کس نظرش به شطرنج و یا فقاع افتاد باید از حسین علیه السلام یاد کند، و یزید و

آل او را لعنت کند، خداوند متعال گناهان او را اگر چه به اندازه ستارگان هم باشد

مى‏آمرزد. ریان بن صلت گوید: از حضرت رضا علیه السلام شنیدم میفرمود: خداوند متعال

در شریعت همه پیامبران خود شراب را حرام فرموده است. محمد بن اسماعیل گوید: از حضرت

رضا علیه السلام پرسیدم زنى مبتلى به شرب خمر است و در حال مستى با مردى تزویج کرد،

پس از اینکه از مستى بهوش آمد منکر شد، سپس گمان کرد که باید آن عقد در حال مستى را

بپذیرد و با آن مرد زندگى نمود. آیا آن زن بر مرد حلال است، و یا عقد آنها فاسد

بوده است؟ فرمود: بعد از آنکه از مستى به هوش آمد و به عقد راضى شد مانعى ندارد با

آن مرد زندگى کند.

حسین بن خالد گوید: خدمت حضرت رضا علیه السلام عرض کردم، از حضرت رسول صلى اللَّه

علیه و آله براى ما روایت شده که هر کسى شراب بخورد نماز او چهل روز قبول نمیشود،

فرمود: راست گفته‏اند. گفتم: چرا چهل روز نه کمتر نه بیشتر از این.

فرمود: خداوند خلق انسان را تقدیر کرده، چهل روز نطفه. چهل روز علقه چهل روز مضغه

اگر مردى شراب خورد تا چهل روز در مثانه او باقى میماند، همان طور که طعام و شراب

او نیز چهل روز در مثانه باقى است.  محمد بن سنان گوید، از حضرت رضا علیه السلام

شنیدم میفرمود:

خداوند متعال شراب را از این جهت حرام کرده که از آشامیدن آن فساد و فحشاء تولید

میگردد، و عقل و اندیشه آدمى زایل مى‏شود، و انسان را وامیدارد که منکر ذات

پروردگار گردد، و بر خداوند کذب و افتراء بندد، و پیغامبران را دروغگو بداند، و در

زندگى خود مرتکب گناه و فساد شود و از طریق حق و حقیقت منحرف گردد.

آدم شراب‏خوار و مست که عقل خود را از دست میدهد در حین مستى ممکن است آدم بکشد و

مرتکب هتک ناموس شود و با محارم خود زنا کند و پدر و مادرش را آزار دهد، و به محارم

خود تجاوز نماید.

براى همین جهت ما حکم کردیم که هر مست‏کننده‏اى حرام است، زیرا عاقبت آن وخیم است،

و اینک هر کسى به ما ایمان دارد و خدا و روز قیامت را معتقد است و ما را دوست دارد

باید از هر مست‏کننده‏اى اجتناب کند، و بداند بین ما و شرابخواران هیچ رابطه و

علاقه‏اى نیست و آنها از ما نیستند.

ابو جریر قمى گوید از حضرت رضا علیه السلام پرسیدم پر، پاکست؟

فرمود پدرم از پر متکا درست میکرد و بر آن تکیه میداد.

یاسر خادم گوید حضرت رضا علیه السلام فرمود براى خود یک جبه خز بخرید و اگر خواستید

پارچه‏هاى نقش‏دار تهیه کنید، عرض کردم هر پارچه نقش دارى را بخرم؟ فرمود مگر پارچه

نقش‏دار چیست؟ گفتم: پارچه‏هاى نقش‏دارى که در آن پنبه نباشد میگویند حرام است،

فرمود: تو از آن پارچه‏هائى که در آن پنبه هست بپوش.

سعد بن سعد گوید: از حضرت رضا علیه السلام راجع به پوست خز پرسیدم. فرمود: ما آن را

میپوشیم، گفتم: آن را که شما میپوشید کرک است، فرمود: هر گاه کرک آن حلال شود پوستش

هم حلال است. جعفر بن عیسى گوید: براى حضرت رضا علیه السلام نوشتم چهارپایانى که از

کرک آنها خز درست میکنند درنده هستند؟ در جواب من نوشت: حسین بن على علیهما السلام

و جد من خز میپوشیدند. یکى از غلامان امام رضا علیه السلام بنام عبید گوید: گروهى

از مردم خراسان نزد حضرت رضا علیه السلام آمدند و بر لباسهائى که آن حضرت پوشیده

بود ایراد گرفتند.

حضرت رضا سلام اللَّه علیه به آنان فرمود: یوسف بن یعقوب پیغمبر و فرزند پیغمبر

بود، پارچه‏هاى دیبا مى‏پوشید و در مجالس آل فرعون مى‏نشست، و این لباسها و

معاشرتها او را از مقامش فرودنیاورد.

خداوند متعال بر امام واجب کرده که هر گاه حکم کرد جانب عدالت را مراعات کند، و هر

گاه به کسى وعده داد، وفا نماید، و هر گاه سخن گفت راست بگوید.

خداوند متعال اشیائى را بعینه حرام کرده چه کوچک باشد چه بزرگ، و چیزهائى را حلال

کرده است، چه کم باشد و چه زیاد. معمر بن خلاد گوید: از حضرت رضا علیه السلام شنیدم

میفرمود: به خداوند سوگند اگر خلافت و امامت در دستم قرار گیرد، طعام‏هاى ناگوار و

لباسهاى درشت خواهم خورد و خواهم پوشید، و خود را بعد از راحتى به سختى و زحمت

خواهم افکند.

حضرت رسول صلى اللَّه علیه و آله در وصیت‏هاى خود به ابو ذر فرمودند:

اى ابا ذر من لباسهاى درشت و خشن میپوشم و در روى زمین مى‏نشینم و انگشتهاى خود را

پاک میکنم، و بر الاغ به دون زین سوار میشوم و دیگرى را هم دنبال خود سوار میکنم.

هر کس از روش من دورى گزیند از من نیست، اى ابو ذر اکنون لباسهاى خشن در بر کن تا

تکبر و نخوت بر تو مسلط نشود. از حضرت رضا علیه السلام سؤال شد پوست‏هاى روباه،

سنجاب و سور را میتوان پوشید؟ فرمود: پدرم پوست سنجاب میپوشید و لیکن از پوشیدن

پوست روباه و سنور نهى میکرد

حارث بن مغیره گوید: از امام صادق (ع) شنیدم مى فرمود که:

رسول خدا (ص) فرمود: ما در امر و فهم و دانستن حلال و حرام، همه در یک روش هستیم.

ولى رسول خدا (ص) و على (ع) مقام فضلشان محفوظ است.

امام صادق (ع) فرمود: خدا حلال و حرامى نیافریده جز آنکه براى آن مرزى مانند مرز

خانه هست آنچه از جاده است جزء جاده محسوب شود و آنچه از خانه است بخانه تعلق دارد

تا آنجا که جریمه خراش و غیر خراش و یک تازیانه و نصف تازیانه (در حلال و حرام خدا)

معین شده است. فرمود: چیزى نیست جز آنکه در باره‏اش آیه قرآن یا حدیثى هست.

لقمه حلال و استغفار ملائکه برای او

  مکارم الاخلاق: حضرت امام سجاد(ع): فرمود: «حق شکم آن است که آن را ظرف حرام

نسازی.»

لقمه حرام و ردٌ نماز و دعا: در روضة الواعظین و مکارم: که رسول خدا صلى اللَّه

علیه و آله فرمود: هر که حلال خورد فرشته‏اى بر سرش ایستد و برایش آمرزشخواهد تا از

خوردنش فارغ شود فرمود: چون لقمه حرامى در درون مردى افتد هر فرشته در آسمانها و

زمین است او را لعن کند و تا آن لقمه در درون او است خدا بدو نظر نکند، هر که لقمه

حرامى خورد بخشم خدا گرفتار شود، اگر توبه کند خدا پذیرد و اگر بى‏توبه بمیرد دوزخ

را سزد.

  بحارالانوار از فردوس الاخبار: رسول خدا(ص) فرمود: «کسی که لقمه حرام بخورد، تا

چهل روز، نه نمازش قبول می شود و نه دعایش مستجاب می گردد و تمامی گوشت های بدنش با

حرام رشد می کند، پس آتش بر او اولویت دارد و اگر یک لقمه هم بخورد، گوشتش با حرام

رشد می کند.» سپس فرمود: «کسی که زبان و قلبش را پاک کند و فرج خویش را از حرام

نگاه دارد، بهشت بر او واجب می شود.» وفرمود: «هر که لقمه حلال بخورد، و عمل به

سنّت کند و مردم از آزار او در امان باشند، وارد بهشت مى‏شود.

: امام علیه السّلام فرمود: ترک یک لقمه حرام در پیش خداى تعالى دوست داشتنى‏تر از

دو هزار رکعت نماز مستحبى است. و از امام علیه السّلام است: رد کردن یک دانق حرام،

نزد خدا با هفتاد حج پذیرفته شده برابرى مى‏کند.

سرّ حرام کردن خداوند تبارک و تعالى شراب و مردار و خون و گوشت خوک و بوزینه و خرس

و فیل و سپرز

محمّد بن الحسن رحمة اللَّه علیه از محمّد بن حسن صفّار، از محمّد بن حسین بن ابى

الخطّاب، از محمّد بن اسماعیل بن بزیع، از محمّد بن عذافر، از برخى رجالش، از حضرت

ابى جعفر علیه السّلام راوى مى‏گوید: محضر مبارک امام علیه السّلام عرض کردم: براى

چه خداوند عزّ و جل شراب و مردار و خون و گوشت خوک را حرام فرموده است؟

حضرت فرمودند: خداوند تبارک و تعالى این اشیاء را بر بندگان حرام نکرد و غیر آنها

را حلال قرار نداد تا ایشان را به آنچه حلال کرده راغب و از آنچه حرام فرموده

بى‏میل نموده باشد بلکه پس از آفرینش مخلوقات آنچه که ابدان ایشان به آن قائم است و

در راستاى مصلحت و خیر آنها هست را به آنها تعلیم فرمود و پس از آن تفهیمشان نمود

که این سنخ از اشیاء بر ایشان مباح و حلال است و نیز آنچه به ضرر ابدانشان هست را

به آنها هشدار داد و اعلام فرمود که این قبیل از اشیاء بر آنها حرام است سپس فرمود:

کسى که از شما در وقتى از اوقات مضطرّ شد و بدنش قائم و پا بر جا نشد مگر به یکى از

این محرّمات البته در چنین وضعى مى‏تواند به مقدارى که حاجتش برطرف شده و مشکلش حلّ

شود از آن استفاده کند نه بیش از این مقدار.

پس از آن فرمود: امّا مردار: احدى حق ندارد از آن تناول کند مگر آنکه بدنش مبتلا به

ضعف مفرط بوده یا قوّت از او رفته و بدون استفاده از آن نسلش منقطع مى‏گردد و اساسا

خورنده مردار مبتلا به مرگ ناگهانى مى‏گردد.

و امّا خون: خوردن آن در خورنده آن زرد ایجاد کرده و او را مبتلا به مرض عطش و

قساوت قلب و کم مهرى نموده به طورى که به خویشاوندان و یارانش هیچ ایمان و اعتقادى

ندارد.

و امّا گوشت خوک: خداوند تبارک و تعالى طائفه‏اى را در صورت‏هاى مختلف نظیر صورت

خوک و بوزینه و خرس مسخ فرمود و سپس نهى کرد از خوردن گوشت حیوانات مماثل و هم شکل

ایشان تا بدین وسیله از استفاده شدن ممسوخات جلوگیرى به عمل آمده و از طرفى به

عقوبت و بلایى که آنها به آن مبتلا شده‏اند استخفافى واقع نگردد.

و امّا خمر و شراب: خداوند متعال آن را حرام فرمود زیرا هم مستى ایجاد مى‏کند و هم

فاسد است سپس فرمود: خورنده شراب به منزله کسانى است که بت مى‏پرستند و شرب خمر در

شارب ارتعاش و لرزه ایجاد کرده و مروّت و جوانمردى را از او زائل نموده و باعث

مى‏شود که وى بر انجام محارم الهى از قبیل ریختن خونها و مرتکب شدن زنا جرات پیدا

نماید حتى کار بجایى مى‏رسد که از آدم مست بعید نیست که با محارم خود در حال زوال

عقل جمع شود بارى شراب در شارب هر شر و بدى را ایجاد مى‏کند.

محضر امام صادق علیه السّلام عرض شد: بیان فرمایید چرا خداوند تعالى خوک را حرام

فرموده؟

حضرت فرمودند: خداوند متعال طائفه‏اى را در شکلهاى مختلف همچون خوک و بوزینه و خرس

مسخ فرموده و سپس از تناول گوشت حیوانات مماثل و هم شکل آنها نهى نمود تا آنها مورد

استفاده قرار نگرفته و به عقوبت و بلایى که مبتلا به آن شده‏اند استخفافى واقع

نگردد.

پيام هاي ديگران ( 0 )        link        ۱۳۸٧/۱۱/٢٧ - موسسه عافیت الهی

ضرورت احیای طب معصومین وضرورت توجه به تغذیه ابعادی در اسلام

بسم الله الرحمن الرحیم

اذکر انشاء الله و الامر بیدالله

این عریضه درد دلی است که با توجه به نگرانی عمیقمان از کمرنگ شدن و بی توجهی به

ارزشها، در جوامع شیعی و از طرفی هوشیاری و خباثت شیاطین روزگار و استفاده آنها از

تمامی ابزارهای ممکن ، در جهت مسخ و تخدیر و فریب جوامع، واژگون جلوه دادن ارزشها ،

به محضر همه دلسوزان و محبین حقیقی اهل بیت عصمت ، ارسال گردیده تا در جهت رفع این

فتنه ها ، سهم هر چند کوچکی داشته باشیم .

همان طور که در کتاب آسمانی قرآن و گفتار اهل بیت (ع) توجه ما را به غذای جسم و روح

و لزوم اخذ علم از سرمنشاء حقیقی آن معطوف داشته ، بر ما واجب است که در این خصوص

توجه ویژه ای را مبذول داشته و به کمک همه هم اندیشان و به دور ازا فراط و تفریط و

با ارتقاء سطح آگاهی خود و جامعه (مهندسی اجتماعی) و ایجاد زمینه و بسترهای لازم در

این خصوص، شرایط ظهور منجی آخرالزمان را به سهم خود فراهم آوریم .

در ذیل بگوشه ای از مشکلات و مواردی که به ذهن این حقیر رسیده اشاره نموده ، باشد

که در این خصوص ، ارشادات لازم را مبذول فرمائید .

الف: در حال حاضر کپسولها واکثر ژلاتین مصرفی در صنایع غذایی از پودرژلاتین وارداتی

از استخوان خوک تهیه شده ودر همین راستا پس از سالها تلاش و پیگیری ، مدتی است که

با همت جمعی از عزیزان (09151108199دکتر دهستانی)موفق به احداث کارخانه ای در شهر

مشهد گردیده ، که از استخوان گاو و گوسفند ، ژلاتین حلال بدست آورده ، که تا این

مرحله ژلاتین غذایی آن آماده گردیده (بعضی از کارخانجات عرضه کننده ژلاتین و

محصولات جانبی از قبیل پاستیل ، مجبور شده اند که بر روی محصولات خود ، عبارت

ژلاتین حلال را درج کنند) و با وجود تکنولوژی بسیار پیشرفته تهیه ژلاتین داروئی

برای تهیه کپسول (که این تکنولوژی را دور از دسترس ما قرار داده اند ) انشاء ا...

در آینده ای نه چندان دور، در این زمینه هم موفق خواهیم گردید و همه این موفقیتها

را مدیون پشتکار این دکتر دلسوز و مومن می باشیم .

ب: پایه بسیاری از شربتهای داروئی ما ، الکل بوده (الگزیرها) و از طرفی در فرمایشات

اهل بیت از آن به ام الخبائث تعبیر شده و حتی در زمان ضرورت نیز مجوز استفاده قطره

ای از آن را به هیچ وجه نداده و از سوی دیگر، پزشکان محترم بدون اطلاع و یا از

سرناچاری و حتی گاه در زمانهائی که ابداً ضرورتی نداشته ، اقدام به تجویز این

داروها نموده ، که با اندکی تامل در روایات پی خواهیم برد که ریشه بسیاری از

بیماریهای روحی و جسمی و حتی تغییر در DNA و ژنها (حتی خود کشی بدون علت تا هفتاد

نسل بعد... ) بعلت بی توجهی به همین امور حرام و حلال و پاک و نجس و ...میباشد.

ج : استفاده از پودر خون ، پودر گوشت (حتی اعضائی که در شرع ، مصرف آنها حرام می

باشد) در غذای دام و طیور و ماهی، به صورت استاندارد در کشور عزیزمان و حتی گاه

استفاده از آنها توسط عده ای سود جو و یا همدست شیاطین ، در محصولاتی همچون ، سوسیس

و کالباس و همبرگر و شیرخشک و داروهای تقویتی و ... به صورت تقلبی و قاچاق . در

حالی که مدتهاست تأثیر منفی استفاده از پودر خون (شیوع سرطانها و بسیاری از

بیماریها و حتی عده ای جنون گاوی را هم به این امر نسبت می دهند و ...) در کشورهای

استفاده کننده ، به صورت علمی مشخص گردیده و از طرفی در روایات اهل بیت (ع) به

اثرات منفی استفاده از خون (مورث قساوت قلب و بی رحمی و تغییر رنگ چهره و بروز

امراض عمومی و جذام ..) اشاره شده و لزوم جدا کردن حیوان نجاست خوار و تغذیه صحیح

حیوان و عدم جواز استفاده از گوشت آن در مدت مذکور، توصیه شده ، حال با همه این

داشته ها ، امروز پای در راه غلط (حتی برای آن دسته که نوکر مستندات علمی و آن هم

علم ناقص کنونی و نه آن علم حقیقی می باشند ) گذشته می گذاریم ، چرا که دانشمندان و

روشنفکران به دور مانده از تفکر وحیانی ، خون را بعنوان کربوهیدرات ، لیپید و

پروتئین و املاح و ویتامین ، تلقی نموده ، و با همین تفکر ، عده ای در داخل کشور

عزیزمان ، پا را از این هم فراتر گذاشته و خواستار پرورش خوک (آنهم به صورت بهداشتی

!!) بوده و نیز گفتار معصومین در خصوص فصد و حجامت را به سخره گرفته ، غافل از

اینکه در همان کشورهای اروپائی و آمریکا ،بیشترین مراکز مطالعه و تحقیقات فصد و

حجامت وجود داشته و در این خصوص کتابها نوشته و حتی پروفسور یوهان آبله از کشور

آلمان ، در کتاب خود اشاره نموده که پزشکی که در مطب خود ، وسایل حجامت نداشته باشد

، پزشک نمی باشد (هر چند که متاسفانه عده ای از پزشکان و سودجویان روزگار به اسم طب

اسلامی و سنتی برای پر کردن جیب خود از هیچ امری حتی به قیمت بد نام کردن....مضایقه

د : پس از انعقاد نطفه (ممکن است در عرض فقط 3 ساعت پس از نزدیکی اسپرم به تخمک

رسیده و آن را بارور نموده و سلول تخم تشکیل شود ) ودر صورت آسیب به سلول تخم ، از

نظر شرعی ، علاوه بر گناه20دینار هم کفاره مترتب گردیده و در مراکز بهداشتی ، به

نام روشهای جلوگیری از بارداری ، تا 72 ساعت پس از نزدیکی ، به خانمها( وحتی

داروهای لازم از قبل به طور رایگان در اختیار آنها قرار می گیرد) توصیه می شود تا

از روش جلوگیری از بارداری اورژانس استفاده نمایند حال اینکه در این مدت سلول تخم

بسیاری ازتقسیمات خود را آغاز نموده(ممکن است تا مرحله مورلا پیش رفته باشد)، و حتی

خود را به رحم رسانیده است و نیز استفاده از IUD (با آنهمه عوارض جانبی که برای

قرار دادن آن در رحم و کنترل مرتب آن ، نیاز به لمس و نگاه ، آنهم به کرات داشته)

که دربسیاری ازموارد موجب میشود سلول تخم در حال تقسیم (که ممکن است در مرحله مورلا

ویا ازآن هم گذشته باشد)، به علت نامساعد بودن محیط رحم دفع گردد (دراسنادوزارت

بهداشت ودرمان، اگر مرجع تقلیدی به علت لزوم لمس و نگاه به عورت و ... استفاده از

این وسیله را خلاف شرع تشخیص داده ، اما مسئولین بهداشتی که نمی دانم از کجا خط می

گیرند به محض برخورد با این مسائل ، سریع به سراغ مجتهد دیگری رفته ، و با ترفند ،

از آنان ، حتی به صورت مشروط ، اجازه گرفته هر چند که هیچ کدام از آن شروط محقق

نشود اما با همین روش ، مقصدشان را عملی می نمایند .) و در خصوص روش توبکتومی (بستن

لوله های رحمی در خانمها) که در استفتاء از مراجع محترم ، به شرط قابل برگشت بودن و

... اجازه فرموده که به کنار از عوارض جانبی آن ( که ای کاش با صداقت در این خصوص

تحقیق می شد ) از نظر علمی فقط چند در هزار امکان برگشت پذیری ، بعد از عمل جراحی

سخت و طاقت فرسا وجود داشته و از نظر شرع و عقل ، آیا با این احتمال اندک ... می

توانیم برای عقیم نمودن (500 دینار کفاره علاوه بر گناهی که مرتکب شده اند ، چه

پزشک و چه زن و شوهر که فقط به خاطر ترس از فقر و ..) ایشان اقدام کنیم ، و نیز در

مورد وازکتومی (بستن لوله های منی بر مردان) و این فرمایش پیامبر اسلام (ص) که از

امت من نیستند آنانکه خود را عقیم نمایند و در خصوص استفاده وسیع از قرصها و

آمپولهای جلوگیری از بارداری با آنهمه عوارض و موارد منع مصرف آیا نمی شد در این

خصوص به روشهایی،روی آورد که علاوه بر شرعی بودن ، اینهمه عوارض سوء نداشته و قبل

از انعقاد نطفه (تغییر در بار الکتریکی تخمک و یا اسپرم برای دفع آنها از یکدیگر و

...) موثر باشد و یا حداقل در این زمینه مطالعات و تحقیقات علمی ، در داخل کشور

صورت گیرد ، همانطور که در گذشته از میخک ( که به جای عارضه غلظت خون و افزایش خطر

سکته قلبی و مغزی و افزایش بروز سرطان و ایجاد افسردگی و سرد مزاجی ... در خانمها ،

موجب رقت خون و رفع افسردگی و گرم مزاجی و ... شده ) ، انجدان رومی (باعث رفع

بسیاری از مشکلات معده هم می شود ) وتخم زردک، تخم کرچک و ... در خانمها و تعدادی

داروی گیاهی بی ضرر در آقایان ، استفاده می شده است .

هـ : وسایل آرایشی وارداتی که بعلت استفاده تعدادی از آنها از بقایای جنینی و

جنینهای سقط شده علاوه بر مشکل شرعی ، گاه بعلت آلودگی به ویروس ایدز ، هپاتیت ، و

...( چقدر بیمارکه زندگی آنها از هم پاشیده شده ، و چه تهمتهای ناروایی بر ... )

استفاده از بعضی مواد پاتوژن در این گونه لوازم آرایش که موجب عقیمی مردان

گردیده،آیا لزوم بازنگری در خصوص واردات این نوع کالاها(سومین کشور وارد کننده در

خاورمیانه !! هستیم)ومراقبت بیشتر،دراین زمینه را نداریم.

و : عدم توجه به زمانهای توصیه شده جهت انعقاد نطفه که معصومین (ع) برایمان بازگو

نموده( و گاه علت منفی و یا مثبت بودن آن را هم برایتان ، بیان نموده اند حال اینکه

امروزه نقش منفی و مثبت اشعه های کیهانی بر روی انسان و حیوان به صورت علمی تایید

شده )و نگاهی به بودجه های سرسام آور مراکز بهزیستی و نگهداری از معلولین ذهنی و

جسمی ... آیا لزوم تغییر نگرش جامعه ما با راه اندازی سایتهای اینترنتی متعدد ، صدا

و سیما و ... برای ارتقاء سطح آگاهی مردم عزیز کشورمان و سپس درسطح جهانی در این

خصوص وجود ندارد (هر چند که به همت عده ای از هم اندیشان گرامی ، در شهر قم تقویم

زناشوئی تهیه و عرضه شده که انشاءالله روز به روز شاهد ، اشاعه هر چه بیشتر معارف

اهل بیت (ع) در سطح جهان باشیم .

ز : با توجه به اولویتهای بهداشتی (پیشگیری قبل از بروز (مهمترین) – درمان پس از

وقوع – توانبخشی و رفع عوارض ) و اینکه در طب رایج، ریشه بسیاری از بیماریهای روحی

و جسمی نامشخص بوده ، حال آنکه دردین مبین اسلام ، در این خصوص بحدی مطلب داریم که

گاه متحیر گردیده وازخود میپرسیم که علت این همه بی توجهیمان به فرمایشات اهل بیت و

راز اطاعت کورکورانه مان از غرب ، چه می باشد(درصورتی که در مراکز تحقیقاتی خارج از

این مرز وبوم ، بیست سال کار علمی و تحقیقاتی و 5 هزار آزمایش در این مدت برای فهم

و درک یک روایت شده) و آیا امروز ، همان روزی نیست که پیامبراکرم ، وعده آن را داده

بودند .

 با توجه به این فرمایش معصوم که برماست بیان کلیات امور و بر شماست حرکت برای کشف

جزئیات آن ، زمان آن فرانرسیده که با تشکیل هیأت علمی متعهد و متخصص با حضور همه

شخصیتهای علمی و دینی ، و با این پیش آگهی که به علت نقص علم امروز و عدم توجه ما

به همه ابعاد موجود، ممکن است نتوانیم به شناخت و درک کاملی دست یابیم ، اما به

یاری خداوند و ائمه معصوم ، می توانیم ، با ویرایش طب رایج و سنتی ، بر اساس وچهار

چوب ترسیم شده، از طرف اهل بیت ، تا حد امکان ، خود را از بسیاری ازآفات و انحرافات

عصر حاضر رهائی بخشیم ...

ح : مدتی است که شیاطین روزگار ، با استفاده از تکنولوژی برتر و غارت و تخلیه

اطلاعات محققین و نتایج سالها تلاش آنها از طریق اینترنت (در عرض چند ثانیه کل

اطلاعات هارد کامپیوتر را تخلیه نموده و نیزشنود همین موبایلها ... و پردازش شبانه

روزی این اطلاعات در مراکزشان) سعی در سلطه و تخدیر جوامع داشته و هر آنچه در

اختیارمان قرار می دهند ، دامیست که پس از مدتی پرده از خباثت آن برداشته میشود ،

ولی ما از آنها ، اطلاع کمی داشته، از قبیل استفاده از اصوات به ظاهر غیر قابل درک

برای انسان در زیرساخت بعضی ازآنها وقرار دادن تصاویرمستهجن در لابلای فریمهای فیلم

وکلیپهای تبلیغاتی واستفاده ازبار معنائی حروف ... با درگیری قوا( واهمه و متصرفه و

خیال و مشترک...)که خود جای بسی تأمل داشته ، چرا که از هر وسیله ای جهت انحراف

جوانان و شیوع عقاید شیطان پرستانه و ...

ط : عدم توجه به فیلمهای کودکان که در تمامی منازل تقریباً موجود بوده و غافل از

تأثیر تخریبی آن هستیم که به گفته اهل بیت ، علم در کودکی مانند نقش در سنگ بوده و

از طرفی بسیاری از مشکلات دوران نوجوانی و جوانی ، ریشه در تربیت و رویدادهای دوران

کودکی داشته و ...

لذا لزوم تدوین استانداردهای آموزشی در کلیه مسائل فردی و اجتماعی و تربیت مربیان

آموزشی ، و سپس آموزش آن برای گروه هدف (کودکان از بدو تولد ، مادران ،در دوره

مهدکودک ، کودکستان پیش دبستانی و دبستان و زوجین جوان و ..) شامل آداب خوردن و

آشامیدن ، نظافت ، گرفتن ناخن ، پوشاک و پوشیدن لباس و حتی انتخاب رنگ آن ، اهمیت

به زیبائی و حمام رفتن و نگاه در آئینه و ... حتی رفتن به دستشویی و نیز آداب

زناشوئی ، ... و هزاران مورد دیگر که با آموزش آنها ، ریشه بسیاری از بیماریها

خشکیده و با سلامت جسم ، و تاثیر مستقیم آن در روح ، قادر به کسب تقوی ا لهی و

تعالی جامعه عزیزمان خواهیم بود .

لزوم توجه ویژه و حتی هزینه کردن در بخش تغذیه و صنایع وابسته و پشتیبانی از بحث

غذای حلال ، بعنوان مثال ، استفاده از شوک برقی برای بیحرکتی دام و طیور ، قبل از

بریدن سرآنها با گیوتین ، علاوه برتاثیرات منفی آن بر گوشت حیوان ، ممکن است در

صورت عدم نظارت صحیح ، و یا خدای ناکرده ... تعدادی از این دامها و طیورتلف گردیده

و چون تکنولوژیهای وارداتی توسط افرادی بوجود آمده که اعتقادی به حلال و حرام و

....نداشته، ممکن است ما را در عمل به موازین شرعی خود ، مجبور به عقب نشینی نموده

، حال آنکه به همت محقق گرانقدر کشورمان مدتی است دستگاه کشتار دام ساخته شده که به

صورت ربات ، پس از قرار گرفتن دام در آن ، با مهار آن و قرار گرفتن به صورت افقی و

جهت قبله ، می توان طبق موازین شرع ، به این مهم دست یافت و با حمایت از این مبتکر

و اجبار کشتارگاهها جهت استفاده از این قبیل تکنولوژی ها و نصب دوربینهای مدار بسته

در کلیه اماکن تهیه و توزیع مواد غذائی در آینده ای نزدیک شاهد تحولی در این عرصه

باشیم (حتی نظارت بر مامورین جمع آوری سگهای ولگرد و مشخص کردن نحوه ... )

- تعیین راهکارهای علمی و عملی برای تحقق فرمایش رهبر عزیزمان امام خمینی رحمت الله

علیه ، جهت حضور طلاب در دانشگاههای علوم پزشکی و بر عکس ، برای رشد ابعادی آنها و

فهم بهتر روایات و توجه به این نکته که دراسلام سلامت دل و جسم به هم گره خورده و

علم اخلاق از جایگاهی بس رفیع برخوردار بوده و آیا ما جمعیت پزشکان ، در حال حاضر ،

همان معیارهای مورد نظر اهل بیت را در این خصو ص ، دارا می باشیم و یا ....

- حضور نمایندگان حوزه های علمیه در همه عرصه ها و بخصوص بحث بهداشت و سلامت و

نظارت آنان بر مسئولین و ناظران مربوطه برای رعایت کلیه شئون اسلامی ...

- ضرورت بازنگری به شیوه زندگی کنونی ، حتی در جزئیات از قبیل استفاده از ظروف

غذائی مناسب (سنگی – مسی و بخصوص قلع اندودو ظروف روی و ... ) و پرهیز از ظروف

آلومینیومی ، تفلون ، استیل و ... بعلت عوارض آنها و نیز ، نوع روغنهای مصرفی

(روغنهای مناسب ، از قبیل کنجد و زیتون و هسته انگور و ... که برای سلامت انسان در

منابع طب سنتی و رایج ، به آن اشاره شده ، وپرهیز ازروغنهای جامد، روغن کلزا و سویا

و ... و ایجاد شرایط و زمینه های لازم در خصوص ترغیب کشاورزان و صنایع برای تولید

این قبیل محصولات وهمچنین با توجه به برتری جو بر سایر غلات (در روایات به برتری

امام بر سایر مردم تشبیه شده است) و نقش آن در کاهش قند و چربی و همچنین به علت غنی

بودن از سبوس ، جلوگیری از یبوست و حتی سرطانهای لوله گوارش و نیز تبدیل آن توسط

باکتریهای مفید لوله گوارش به ویتامینهای گروه B که خود موجب آرامش فرد گردیده ، و

یا حداقل اضافه نمودن سبوس به نانها (همان آردهای سیاه سابق که غنی از سبوس بود)

برای ریشه کن نمودن بسیاری از مشکلات حاضر ...

نظارت برمصرف بی رویه سموم وکود شیمیایی در مزارع (وحتی داخل شهرها،چرا که مدتی است

از آب فاضلابهای شهری،جهت آبیاری مزارع در روستاها،استفاده میشود،که بررسی

آماراستفاده از سموم وکودشیمیایی در کشورمان موید اهمیت این موضوع میباشد)

ونیز تحقیق در خصوص علت اجبار همگان جهت استفاده از نمک ید داروعدم توجه به طبایع

مختلف ومضرت آن برای حداقل 50درصد جمعیت (حال آنکه به جای آن میتوانستند از نمک

دریا استفاده نموده که طبق مهندسی الهی واجد همه املاح مورد نیاز بدن بوده،هرچند که

مطمئنم خود مسئولین بهداشت ودرمان در بسیاری ازموارد از حکمت بسیاری از مطالب آگاه

نبوده وبا سادگی هر آنچه به نام علم از بیگانگان به ما رسیده بدون اندکی تامل...)

و مطالبی که انشاء ا... اگر عمری باقی باشد،درجای خود خواهد آمد.

و من ا... التوفیق

موسسه عافیت اللهی طاها

پيام هاي ديگران ( 0 )        link        ۱۳۸٧/۱۱/٢٧ - موسسه عافیت الهی

ضرورت احیای طب معصومین(طب انبیا-طب توحیدی-طب اسلامی-طب جامع)

786

اذکر انشاء الله و الامر بید الله

مقدمه

 رابطه تغذیه و سلامت جسم و روح و روان

آیا تا کنون  به اهمیت تغذیه در سلامت روح و روان و جسم خود پی برده ایم ؟ آیا

پیرامون آیه ی انظر الی طعامک اندیشیده ایم؟ (1) آیا به ارتباط بین غذای حلال و

طیب(2) و عمل صالح و تقوای الهی در قرآن کریم  پی برده­ایم – چرا امام حسین علیه

السلام  در روز عاشورا  علت عدم توجه لشکر دشمن را به سخنان حق ایشان ، ورود لقمه

های حرام در بطون آنها دانسته­ و آیا ممکن است تغذیه ، در خلق و خو ، روح و روان و

ژنتیک ما هم تاثیر داشته باشدکه این همه تاکید در روایات اهل بیت و قرآن کریم در

موردآن شده است – بعنوان مثال باتوجه به عدم جواز  مصرف گوشت خوک ، شراب ، خون و

گوشت مرده ( آن هم حیوان حلال گوشت ) و .. آیا دستهای پنهانی در کاراست که از 

استخوان خوک برای تهیه ژلاتین کپسول های داروئی مصرفی استفاده شده ، خون را بعد از

فراوری و ظاهرا تبدیل به پروتئین ، کربوهیدرات و ویتامین و املاح ، در مکملها ،

داروهای تقویتی و شیرخشک های وارداتی به خوردمان می دهند و نیز از جنینهای سقط شده

در کشورهای غیر اسلامی برای تهیه کرم و پماد  و  وسایل آرایشی وارداتی استفاده می

شود (3) و یا از مایع منی در تهیه بعضی وسایل کمک آرایشی درکارگاههای زیر زمینی

برای طراوت پوست استفاده شده(4) و همچنین استفاده وسیع از شراب و الکل اتیلیک که

همان ام الخبائث وارد شده در روایات بوده و تاثیرسوءآن علاوه بر خود فرد تا 70 نسل

بعد هم منتقل شده که این نشان دهنده تاثیر آن بر ژنوم و DNA انسان میباشد و برای

شرح آن لازم است جزوه مفصلی درموردعدم جواز مصرف آن براساس فرمایشات اهل بیت حتی به

صورت ترکیب باسایر داروها وهمچنین در هنگام ضرورت(5)نوشته شودکه بطوروسیع در صنایع

داروئی و...  بعنوان حلال جهت حل کردن مواد داروئی و...، در مواد اولیه قرص و

شربتهای مصرفی بکاررفته و در جای دیگر باتوجه به این فرمایش پیامبر ( صلوات الله

علیه و آله ) در مورد عدم جواز عقیم کردن افراد و ذکر این مطلب که چنین افرادی از 

امت ایشان نمی باشند و سیاستهای سازمان بهداشت جهانی(6) و اطاعت کورکورانه ما از

آنها و آمار رو به رشد توبکتومی(7) ، وازکتومی(8) ،قرص های Aftermorningوقرص ها

وآمپولهای جلوگیری از بارداری با آن همه عوارض جانبی(9)واستفاده ازIUD (10)... که

گاه در مواردی عده ای جاهل ویامنافق برای گرفتن جواز این امور ، با وارونه جلوه

دادن حقایق(11) ،  بعضی از  مراجع گرانقدرمان را هم دورزده­، که برای احراز از

طولانی شدن کلام ، نظر شما را به خواندن کتاب رساله نکاحیه تالیف حضرت علامه آیت

الله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی جلب نموده تا خود بخوانید و آگاه باشید ولذا

لزوم هوشیاری همه مراجع و علما برای جلوگیری از انحرافات تدریجی ، طبق پروتکلهای

صهیونیستی بر ما واجب می گردد(12) و مگر نه این است که تا مدتی قبل در حوزه علمیه،

طب تدریس می گردید و چطور ممکن است مرجع گرانقدری در مورد مسائل طبی نظری بدهد ولی

از طب چیزی نداند ؟ و صرف اطمینان به پزشکان متعهد برای پاسخگوئی بمسائل طبی آنها،

کافی نبوده  چرا که ما پزشکان در سیستمی تحصیل کرده ایم که با مکتب طبی اهل بیت

عصمت و طهارت همسو نبوده و حتی در جائی اهل بیت از آن برائت جسته­اند (13)

لذا لازم است درک و فهم صحیحی از طب انبیاء و ائمه معصوم (علیه السلام) داشته باشیم

، چرا که پشتوانه ی آن علم لم یزل و لا یزال الهی است ( و ما ینطق عن الهوی ان هو

الا وحی یوحی ) و پشتوانه ی مکاتب طب رایج و سنتی (14) بر اساس تجربه و قیاس و

استدلال میباشد که توسط ائمه معصوم نقد و نفی شده و از عدل خداوند حکیم بدور بوده

که اشرف مخلوقات خود را بدون هیچ برنامه ای در ابعاد مختلف جسم و روح و روان به حال

خود رها نموده باشد .(15)آیادر مکاتب طبی غیر اسلامی  ما را موش آزمایشگاهی فرض

نموده (16) که گاه داروهائی را با آن همه عوارض جانبی  و عوارضی که در آینده ،مشخص

خواهد شد و در حالی که استفاده تعدادی از آنها در  کشورهای غربی منسوخ شده ما

کماکان در حال استفاده از آنها میباشیم و حتی در همین طب سنتی که پس از مدتها ، حال

به فکر احیاء آن افتاده ایم ، مگر جزوات و رساله های بزرگان این طب رادر فوائد شراب

و نحوه استفاده ازآن را، به چشم ندیده ایم(17) .

در کشور ایران که خود را محب و شیعه ی اهل بیت علیه السلام دانسته، آیا ائمه یٍ خود

را آنطور که می بایست میشناسیم وآیا مفهوم زیارت جامعه ی کبیره ، و توجه به این

نکته  که کمترین حد معرفت امام اطاعت محض از ایشان میباشدرا درک کرده ایم. چرا که

میبایست در همه ابعاد، بعلت آشنائی آنان با تارو پود وجودمان ، فرمایشات آنان را به

کار بندیم.

درجائی امام علی علیه السلام  می فرمایند : الله الله  فی القرآن لا.... ( خدا را ،

خدا را ، در عمل به قرآن کسی از شما پیشی نگیرد ) آیا آن روزی که مولا فرمودند همین

امروز نیست که با وجود صدهامرکز تحقیقات طب اسلامی درخارج از کشور، عده ای از

مسئولین که فهم ودرک صحیحی از موضوع واهمییت طب انبیا ومعصومین نداشته  به دلایل

وتوجیها ت واهی ازایجاد مراکز مطالعات و  تحقیقات طب اسلامی، شانه   خا لی کرده، با

این تصور که ورود به این عرصه، ممکن است به اعتقادات مردم خدشه وارد نماید.!! در

حالی که میبینیم بر روی یک جمله  امام جعفر صادق علیه السلام  در خصوص نحوه انتقال

بیماری توسط امواج، بیش از25

نمك

پيامبر خدا (ص) : خداوند به موسي بن عمران وحي كرد كه : « با نمك ، آغاز كن و با

نمك ، پايان ده ؛ چرا كه درمان هفتاد درد ، در نمك است و كمترينِ اين دردها ديوانگي

، جذام ، پيسي ، گلودرد ، دندان درد و شكم درد است » .

امام باقر (ع) : از سفارش هاي پيامبر خدا به علي (ع) اين بود كه فرمود : « اي علي !

غذاي خويش را با نمك ، آغاز كن ؛ چرا كه درمان هفتاد درد ، در نمك است و ديوانگي ،

پيسي ، گلودرد ، دندان درد و شكم درد ، از جملة اين دردهاست » .

پيامبر خدا (ص) : هر كس پيش از هر چيز و پس از هر چيز ، نمك بخورد ، خداوند سيصد و

سي نوع بلا را كه كمترينش جذام است ، از او برمي دارد .

الكافي – به نقل از محمّد بن مسلم ، از امام باقر (ع) - : كژدمي ، پيامبر خدا را

نيش زد . پيامبر (ص) فرمود : « خدايَت لعنت كند كه هيچ برايت تفاوتي نمي كند كه

مؤمني را بگزي يا كافري را ! » .

سپس قدري نمك خواسته و بر جاي گزِش ماليد و در نتيجه درد ، فرو نشست .

اگر مردم از آنچه در نمك هست ، آگاهي داشتند ، با وجود آن ، ديگر هيچ پادزهري نمي

جستند .

امام علي (ع) : هر كس غذاي خود را با نمك آغاز كند ، هفتاد درد و دردهاي بسيار

ديگري – كه كسي جز خداوند آنها را نمي داند – از وي دور مي شوند .

الكافي – به نقل از سعد اِسكاف - : امام باقر (ع) فرمود : « همانا در نمك ، شفاي

هفتاد درد است » يا فرمود : « هفتاد نوع از انواع درد » .

سپس فرمود : « اگر مردم مي دانستند كه در نمك چه خواصّي هست ، خود را جز به آن ،

مداوا نمي كردند » .

امام صادق (ع) : هر كس بر نخستين لقمه از غذاي خود نمك بپاشد ، كَك مكِ صورت او از

ميان مي رود .

امام صادق (ع) : بني اسرائيل ، [غذاي خود را] با سركه آغاز مي كردند و با همان نيز

به پايان مي بردند ؛ ولي ما با نمك آغاز مي كنيم و با سركه به پايان مي بريم .

هَليم

پيامبر خدا (ص) : جبرئيل ، نزد من آمد و مرا به خوردن هَليم ، فرمان داد تا پُشتم

قوي شود و با آن ، توان بندگي پروردگار خويش بيابم .

امام علي (ع) : بر شما باد هَليم ، چرا كه تا چهل روز ، نشاط عبادت مي دهد . آن خود

، جزئي از سفرة آسماني است كه بر پيامبر خدا فرو فرستاده شد .

امام صادق (ع) : پيامبر خدا ، از درد پشت ، به درگاه پروردگار خويش ناليد . خداوند

، او را به خوردن گندم همراه با گوشت ( يعني همان هَليم ) فرمان داد .

امام صادق (ع) : يكي از پيامبران از ضعف و كميِ توان آميزش ، به درگاه خداوند اظهار

ناراحتي كرد . خداوند ، او را به خوردن هليم فرمان داد .

الكافي – به نقل از ايّوب بن نوح - : يكي از كسانيكه با امام كاظم (ع) هَليم گاوَرس

خورده بود ، براي من نقل كرد كه امام (ع) فرمود : « هان كه آن ، غذايي است بدون

سنگيني و عارضه . بِدان علاقه دارم و خواسته ام تا برايم آماده كنند . آن ، همراه

با شير ، سودمند تر و در معده نيز نرم تر است » .

كاسني

پيامبر خدا (ص) : كاسني مهتر همة سبزي هاست .

امام علي (ع) : كاسني بخوريد ، كه هيچ صبحي نيست ، مگر اين كه قطره اي از بهشت بر

آن ، فرو مي افتد . چون خواستيد آن را بخوريد ، قطره هاي آب را از رويش فرو متكانيد

.

امام صادق (ع) : كاسني ، نكو سبزي اي است . هيچ برگي از آن نيست كه قطره اي از بهشت

بر آن نباشد . آن را بخوريد و به گاه خوردن ، متكانيد . پدرم (ع) ما را نهي         

 مي فرمود كه به هنگام خوردن كاسني ، آن را بتكانيم .

امام صادق (ع) : هر كس در حالي بخوابد كه در درون او ، هفت تاكه كاسني باشد ، به

خواست خداوند ، آن شب از قولنج ، در امان است .

امام صادق (ع) : بر تو باد كاسني ؛ چرا كه آب ( مني ) را افزون مي سازد و فرزند را

نكو مي كند . گرم و مُليّن است و پسر زايي را بيشتر مي كند .

امام صادق (ع) : هر كس دوست دارد آب ( مني ) او و فرزندانش فراوان شود ، بر خوردن

كاسني ، مداومت ورزد .

الكافي – به نقل از محمبدبن فيض - : همراه با امام صادق (ع) ناهارمي خوردم و قدري

سبزي نيز بر سفره بود . در كنار ما پيرمردي بود كه از كاسني ، دوري مي گزيد . امام

(ع) فرمود : گويا گمان مي كنيد كه كاسني ، سرد است ، در حالي كه چنين نيست ؛ بلكه

معتدل است و برتريِ آن بر ديگر سبزي ها ، به سان برتريِ ما بر ديگر مردمان است » .

امام رضا (ع) : كاسني ، درمان هزار درد است . هيچ دردي در درون آدمي زاده نيست ،

مگر اين كه كاسني ، آن را در هم مي كوبد .

پيام هاي ديگران ( 0 )        link        ۱۳۸٥/۱٢/۱۸ - موسسه عافیت الهی

طب معصومين طب انبياء طب توحيدی طب الائمه عافيت الهی

كدو

پيامبر خدا (ص) : بر شما باد كدو ؛ چرا كه مغز را افزون مي سازد .

پيامبر خدا (ص) : بر شما باد كدو ؛ چرا كه عقل را افزون مي سازد و مغز را بزرگ مي

كند.

پيامبر خدا (ص) : بر شما باد كدو ؛ چرا كه عقل را مي پالايد و مغز را مي افزايد.

پيامبر خدا (ص) – خطاب به امام علي (ع) - : كدو بخور ؛ زيرا هر كس آن را بخورد ،

خويَش نيكو و رويَش شاداب مي شود . آن ، خوراك من و پيامبرانِ پيش از من است .

امام كاظم (ع) : از جمله سفارش هايي كه پيامبر خدا به علي (ع) كرد ، اين بود كه به

وي فرمود : « اي علي ! بر تو باد كدو . آن را بخور ؛ چرا كه مغز و عقل را افزون مي

سازد » .

پيامبر خدا (ص) : كدو بخوريد ، كه اگر خداوند مي دانست درختي سبُك تر از اين وجود

دارد ، آن را براي برادرم يونس مي روياند.

هر گاه كسي از شما خورشي مي سازد ، در آن كدوي بسيار بريزد ؛ چرا كه آن مغز و عقل

را مي افزايد.

كنز العمّال – به نقل از اَنَس - : پيامبر خدا ، فراوان كدو مي خورد .

گفتم : اي پيامبر خدا ! گويا خيلي كدو دوست داري ؟!

فرمود : « كدو ، مغز را زياد مي كند و بر عقل مي افزايد » .

الكافي – به نقل از سيّاري ، در حديثي كه سند ان را به معصوم رسانده است - : پيامبر

(ص) به كدو علاقه داشت و به زنان خود مي فرمود : « اگر در ديگ ، چيزي طبخ مي كنيد ،

در آن ، كدو بسيار بريزيد » .

پيامبر خدا (ص) : اگر خواستيد چيزي بپزيد ، از كدو زياد بهره بجوييد ؛ چرا كه دلِ

اندوهگين را شاد مي كند .

امام علي (ع) : كدو بخوريد ؛ چرا كه مغز را افزون مي كند . پيامبر خدا به كدو علاقه

داشت .

طبّ الائمّه (ع) – به نقل از ذَريح - : به امام صادق (ع) گفتم : از امير مؤمنان (ع)

حديثي دربارة كدو روايت شده كه فرموده است : « كدو بخوريد ؛ چرا كه مغز را افزون مي

سازد».

امام صادق (ع) فرمود : « آري . من نيز مي گويم كه براي درد قولنج ، خوب است » .

كباب

الكافي – به نقل از موسي بن بكر - : امام كاظم (ع) به من فرمود : « چرا تو را

زردروي   مي بينم ؟ »

گفتم : تب ، رنجورم كرده است .

به من فرمود : « گوشت بخور » .

گوشت خوردم . پس از جمعه اي ، امام (ع) بار ديگر مرا ديد ، در حالي كه همچنان بر

همان وضع پيشين ( زردچهره ) بودم . به من فرمود : « مگر تو را به خوردن گوشت ،

فرمان نداده بودم ؟ » .

گفتم : از همان روز كه فرموده اي ، جز آن نخورده ام .

پرسيد : « آن را چگونه مي خوري ؟ » .

گفتم : پخته [در آب] .

فرمود : « نه ؛ آن را كباب شده بخور » .

پس از جمعه اي ، ديگر بار در پي من فرستاد . اين بار ديد كه خون ، دوباره به چهره

ام بازگشته است . به من فرمود : « اكنون ، خوب است » .

الكافي – به نقل از موسي بن بكر - : در مدينه به عارضه اي گرفتار آمدم و در نتيجة

آن ضعيف شدم . نزد امام كاظم (ع) رفتم .

به من فرمود : « تو را ضعيف مي بينم ! »

گفتم : آري .

فرمود : « كباب بخور » .

من هم كباب خوردم و بهبود يافتم .

امام باقر (ع) يا امام صادق (ع) : خوردن كباب ، تب را مي برد .

تَره

خواصّ تره

پيامبر خدا (ص) : تره در ميان سبزي ها ، همانند نان در ميان خوراكي هاست .

الكافي – به نقل از حمّاد بن زكريّا ، از امام صادق (ع) - : در محضر پيامبر خدا از

سبزي ها ياد شد .فرمود : « تره بخوريد ؛ چرا كه حكايت آن در ميان سبزي ها ، حكايت

نان در ميان همة خوراك ها – يا خورش ها – است » .

الكافي – به نقل از فرات بن اَحنف - : از امام صادق (ع) دربارة تره پرسيدند . فرمود

: « آن را بخور ؛ چرا كه در آن ، چهار ويژگي است : بوي دهان را خوش مي سازد ؛ بادها

را [ازبدن] مي راند ؛ بواسير را ريشه كن مي كند ؛ و براي كسي كه بِدان مداومت مي

ورزد ، ماية ايمني از جذام است » .

امام صادق (ع) – به نقل از پدرانش (ع) - : نزد پيامبر خدا از سبزي ها ياد شد .

فرمود :     « تره ، مهتر و سرآمد همة سبزي هاست و برتريِ آن بر ديگر سبزي ها ،

همانند برتريِ نان بر ديگر چيزهاست . در آن ، بركت است و آن ، سبزي من و سبزي

پيامبرانِ پيش از من است . من آن را دوست دارم و مي خورم . گويا بوتة ان را مي نگرم

كه برگ هايش از سرسبزي و زيبايي در بهشت مي درخشند » .

الكافي – به نقل از موسي بن بكر  - : يكي از غلامان امام كاظم (ع) بيمار شد . امام

(ع) از حال او پرسيد .

گفتند : بيماريِ طحال گرفته است .

فرمود : « سه روز به او تره بخورانيد » .

آن را به او خورانديم . پس ، خون ، فرو نشست ، و سپس بهبود يافت .

المحاسن – به نقل از سَلَمه - : در مدينه به دردي سخت ، گرفتار آمدم . نزد امام

كاظم (ع) رفتم . به من فرمود : « تو را زردچهره مي بينم ؟ » .

گفتم : آري .

فرمود : « تره بخور » .

تره خوردم و بهبود يافتم .

مكارم الأخلاق – به نقل از موسي بن بكر - : نزد امام كاظم (ع) رفتم . به من فرمود :

« تو را زردروي مي بينم ! تره بخور » .

من نيز خوردم و بهبود يافتم .

خوردن ترة تازه

الكافي – به نقل از موسي بن بكر - : يكي از كساني كه امام كاظم (ع) را ديده ، برايم

نقل كرد كه ايشان تره را در كَرت كشتزار مي خورد . البتّه آن را با آب مي شست و آن

گاه      مي خورد .

الكافي – به نقل از داوود بن ابي داوود – : مردي ، امام رضا (ع) را در خراسان ديده

كه تره را از باغ ، همان گونه كه هست ، مي چيند و مي خورد . چون به ايشان گفتند :

اين ، ممكن است فضولاتي به همراه داشته باشد ، فرمود : « چيزي از آنها به اين نمي

چسبد و اين سبزي ، براي درمان بواسير خوب است » .

المحاسن – به نقل از يحيي بن سليمان – : امام رضا (ع) را در خراسان در باغي ديدم ،

در حالي كه تره مي خورد . به ايشان گفتم : فدايت شوم ! مردم بر اين باورند كه هر

روز يك قطره از بهشت ، بر كاسني فرو مي ريزد .

فرمود : « اگر هر روز از بهشت بر كاسني يك قطره فرو مي ريزد ، تره ، در آب بهشت ،

يكسره غوطه ور است » .

گفتم : به آن كود مي دهند .

فرمود : « چيزي از اين كود ، بدان نمي چسبد » .

خوردن تره همراه با نمك

الكافي – به نقل از احمدبن ابي عبدالله ، از يكي از هم مسلكانش ، در حديثي كه سند

آن را به معصوم رسانده است - : امير مؤمنان (ع) تره را همراه با نمكِ بلغور شده مي

خورد .

كَرَفس

پيامبر خدا (ص) : كرفس ، سبزي پيامبران است .

پيامبر خدا (ص) : بر شما باد كرفس ، چرا كه خوراك اِلياس ، يَسَع و يوشع بن نون

بوده است .

پيامبر خدا (ص) – خطاب به امام حسين (ع) - : فرزندم ! كرفس بخور ؛ چرا كه سبزيِ

پيامبران است ، كه فراموش شده است و خوراك خضر و الياس (ع) است . كرفس ، انسدادها

را مي گشايد ، دل را طراوت مي دهد ، حافظه مي آورد ، و ديوانگي ، جذام ، پيسي و ترس

را دور مي كند .

پيامبر خدا (ص) : بر شما باد كرفس ؛ زيرا اگر چيزي باشد كه بر عقل بيفزايد ، همان

است .

قارچ

پيامبر خدا (ص) : قارچ از گياهان بهشت است و آب آن براي درد چشم ، سودمند است.

پيامبر خدا (ص) : قارچ ، از «مَنّ» است و «مَنّ» از بهشت است . آب آن نيز درماني

براي چشم است .

پيامبر خدا (ص) : قارچ ، از همان « مَنّ » است كه خداوند بر بني اسرائيل نازل كرد ،

و آن ، شفايي براي چشم است .

پيامبر خدا (ص) : بر شما باد قارچ تازه ؛ چرا كه از همان « مَنّ » است و آبش ،

شفايي براي چشم است .

الكافي – به نقل از اُمامه دختر ابوالعاص بن ربيع ( همان بانويي كه مادرش زينب دختر

پيامبر خداست ) - : در ماه رمضان ، امير مؤمنان علي (ع) ، نزد من آمد . شامي و

خرمايي و قارچي آوردند و ايشان خورد . ايشان قارچ را دوست داشت .

گلابي

پيامبر خدا (ص) : گلابي ، قلب را زنده مي سازد .

امام علي (ع) : گلابي ، قلب را جلا مي دهد و دردهاي درون را تسكين مي بخشد .

امام صادق (ع) : گلابي بخوريد ؛ كه به اذن خداوند دل را جلا مي دهد و دردهاي درون

را تسكين مي بخشد .

امام صادق (ع) : « گلابي ، معده را مي پالايد و تقويت مي كند و با بِهْ ، در

[،خواص،] همگون است . خوردنش روي غذا ، سودمندتر است تا چاشت ناخورده . هر كس هم كه

احساس سنگيني مي كند ، از ان بخورد » يعني روي غذا بخورد .

طبّ الائمه (ع) – به نقل از حَلَبي - : امام صادق (ع) به مردي كه از دردي در قلب

خود نزد ايشان اظهار ناراحتي كرد ، فرمود : « گلابي بخور » .

ُندُر

خواصّ كُندُر

پيامبر خدا (ص) : بر شما باد كُندُر ؛ زيرا آن سان كه انگشتان ، عرق را از پيشاني

پاك    مي كنند ، پشت را محكم مي كند ، عقل را افزون مي كند ، ذهن را ذكاوت مي دهد

، چشم را جلا مي بخشد و فراموشي را از ميان مي برد .

پيامبر خدا (ص) : با كُندُر ، بدن را چرب كنيد ؛ چرا كه اين بهره اي بيشتر براي شما

نزد زنانتان ايجاد مي كند .

پيامبر خدا (ص) : - خطاب به امام علي (ع) - : اي علي ! سه چيز بر حافظه مي افزايد و

بلغم را مي برد : كُندُر ، مسواك و قرائت قرآن .

امام علي (ع) : جويدن كُندُر ، دندان ها را استحكام مي بخشد ، بلغم را مي راند و

بوي دهان را مي برد .

كنز العمّال – به نقل از عبدالله بن جعفر - : مردي نزد علي بن ابي طالب (ع) آمد و

از فراموشي ، اظهار ناراحتي كرد . فرمود : « بر تو باد كُندُر ؛ چرا كه دل را شجاعت

مي بخشد و فراموشي را از ميان مي برد » .

امام صادق (ع) : پيامبر (ص) عسل مي خورد و مي فرمود : « [قرائت] آياتي از قرآن و

جويدن كُندُر ، بلغم را از ميان مي برد » .

امام رضا (ع) : فراوان كُندُر بخوريد . آن را در دهان نگه داريد و نيك بجويد ، براي

من ، جويدن آن ، دوست داشتني تر است ؛ چرا كه آن بلغم معده را پاك مي كند ، عقل را

استحكام مي بخشد و غذا را گوارا مي سازد .

فايده هاي كُندُر براي زنان باردار

پيامبر خدا (ص) : به زنان باردار خود ، كُندُر بدهيد ؛ چرا كه عقل كودك را افزون مي

كند .

امام رضا (ع) : به زنان باردارتان ، كندر نر بدهيد . در اين صورت ، اگر آنچه در شكم

زن است ، پسر باشد ، بيدار دل ، آگاه و دلير مي گردد ، و اگر دختر باشد ، روي و

خويِ وي نكو مي شود و سرين او سترگ مي گردد و نزد همسرش بهره مي يابد .

شير

خواصّ شير

امام علي (ع) : نوشيدن شير ، شفايي براي هر درد است ، مگر مرگ .

الكافي – به نقل از ابوالحسن اصفهاني - : نزد امام صادق (ع) بودم . در حالي كه من

نيز  مي شنيدم ، مردي به ايشان گفت : فدايت شوم ! من در بدنم احساس ضعف مي كنم .

امام (ع) به او فرمود : بر تو باد شير ؛ چرا كه گوشت مي روياند و استخوان را

استحكام  مي بخشد » .

امام صادق (ع) : براي گلودرد ، چيزي چون نوشيدن شير نيافته ام .

درمان كردن با شير گاو

پيامبر خدا (ص) : خداوند ، هيچ دردي فرو نفرستاده ، مگر اين كه براي ان ، درماني هم

فرستاده است . در شير گاو ، درمان هر درد هست .

پيامبر خدا (ص) : بر شما باد شير گاو ؛ چرا كه گاو از هر درختي مي خورد و شير آن ،

درماني براي هر درد است .

پيامبر خدا (ص) : خداوند ، هيچ دردي ننهاده ، مگر اين كه برايش درماني نيز نهاده

است . بر شما باد شير گاو ، چرا كه از هر شَجَري مي خورد .

پيامبر خدا (ص) : با شير گاو درمان كنيد . من اميدوارم خداوند در آن ، شفايي نهاده

باشد ؛ چرا كه گاو ، از شَجَر مي خورد .

امام باقر (ع) – به نقل از جابربن عبدالله – : گفته شد : اي پيامبر خدا ! آيا درمان

كنيم ؟

فرمود : « آري ، درمان كنيد ؛ زيرا خداوند – تبارك و تعالي – هيچ دردي فرو نفرستاده

است . بر شما باد شيرگاو ؛ چرا كه آن ، از هر شَجَري مي خورد » .

امام علي (ع) : شير گاو ، دارو است .

امام علي (ع) : شير گاو ، درمان است .

الكافي – به نقل از ابوالبلاد - : از عارضه اي كه در معده احساس مي كردم ، نزد امام

باقر(ع ) اظهار ناراحتي نمودم .

به من فرمود : « چه چيز ، تو را از نوشيدن شير گاو ، باز مي دارد ؟ » .

آن گاه از من پرسيد : « آيا هرگز نوشيده اي ؟ » .

گفتم : آري ؛ بارها .

پرسيد : « آن را چگونه يافته اي ؟ »

گفتم : ديده ام كه معده را مي پالايد و به كليه ها پوششي از چربي مي دهد و اشتها به

غذا مي آورد .

پس به من فرمود : « اگر اكنون زمانش بود ، من و تو با همديگر به يَنْبُع مي رفتيم

تا شير بخوريم » .

شير شتر

پيامبر خدا (ص) : در شير شتر .... درمان بيماري ذَرَب است .

پيامبر خدا (ص) : شير شتر ... براي كساني كه به ناراحتي معده ( سوء هاضمه ) مبتلا

هستند ، درمان است .

ماست چكيده ماده الاغ

الكافي – به نقل از عِيص بن قاسم - : همراه با امام صادق (ع) ناهار خوردم . به من

فرمود: « آيا مي داني اين چيست ؟ » .

گفتم : نه .

فرمود : « اين ، ماست چكيدة ماده الاغ است . آن را براي يكي از بيماران خود ، فراهم

ساخته ايم . اگر دوست داري از آن بخوري ، بخور ».

الكافي – به نقل از يحيي بن عبدالله – : نزد امام صادق (ع) بودم كه چند پياله

برايمان آوردند . ايشان با دست ، به يكي از آنها اشاره كرد و فرمود : « اين ماست

چكيدة ماده الاغ است . آن را براي يكي از بيماران خود ، فراهم ساخته ايم . هر كس مي

خواهد ، بخورد و هر كس هم نمي خواهد ، واگذارد » .

شير با عسل

امام كاظم (ع) : هر كس كه آب كمرش ديگرگون مي شود ، شير تازه همراه با عسل برايش

سودمند است .

ماست و نانخواه

الكافي – به نقل از محمّد بن يحيي ، در حديثي كه سَند آن را به امام كاظم (ع)

رسانده است - : امام كاظم (ع) فرمود : « هر كس مي خواهد ماست بخورد و ماست ، او را

زيان نرساند ، روي آن ، هضم كننده اي هم بخورد » .

گفتم : هضم كننده چيست ؟

فرمود : « نانخواه » .

گوشت

مهتر همه خوراكها

پيامبر خدا (ص) : گوشت ، مِهترِ غذاها در دنيا و آخرت است .

پيامبر خدا (ص) : بهترين خورش دنيا و آخرت ، گوشت است .

پيامبر خدا (ص) : مهتر غذاهاي ساكنان دنيا و آخرت ، گوشت و سپس برنج است .

خواصّ گوشت

امام علي (ع) : بر شما باد گوشت ؛ چرا كه [خوردن] گوشت ، گوشت مي روياند.

پيامبر خدا (ص) : خوردن گوشت ، روي را نكو مي سازد و خوي را هم نكو مي سازد .

پيامبر خدا (ص) : هنگام خوردن گوشت ، قلب را شادي اي است .

پيامبر خدا (ص) : گوشت با تخم مرغ ، بر توان جنسي مي افزايد .

امام علي (ع) : گوشت بخوريد ؛ چرا كه گوشت مي روياند . آن را بخوريد ؛ چرا كه جلاي

ديده است .

امام علي (ع) : بر شما باد گوشت . آن را بخوريد ؛ چرا كه خوي راخوش مي سازد ، رنگ

را صفا مي دهد و شكم را كوچك مي كند .

امام باقر (ع) : خوردن گوشت ، شنوايي و بينايي و قدرت را افزون مي كند .

امام صادق (ع) : گوشت ، از گوشت است . هر كس چهل روز آن را واگذارد ، بدخوي      مي